Wijsheid 2 en Marcus 9,30-37
- 1
In de eerste Lezing lazen we uit Wijsheid. Rond het begin van onze jaartelling is er in Egypte sprake van grote spanningen tussen joods geloof en Griekse filosofie.
We horen geloofsvervolgers, die cynisch zeggen: “Laten we die vromen maar eens martelen om erachter te komen, hoe zachtmoedig en verdraagzaam ze eigenlijk zijn!….”
Deze gelovigen lijken wel op de Martelaren van Gorcum!
Thans is mondiaal gezien het christelijk geloof het meest vervolgde geloof. De gevangenis of zelfs de dood wacht hun in landen met wetten tegen vermeende blasfemie, godslastering. Daarover spraken we ook vorige week op de oecumenische Vredeszondag in De Bron.
Dan gaat het bij ons toch vrijer en beter. Het nieuwe Kabinet wilde b.v. de giftenaftrek wat betreft kerken en andere goede doelen zeer gaan beperken. Maar een petitie, geïnitieerd door de ChristenUnie, heeft dit voorkomen. Goed nieuws!
Elders worden christenen om hun waarden en normen véél zwaarder op de proef gesteld.
- 2
Maar: hoe staat het hier in de volop polariserende samenleving met ònze zachtmoedigheid en verdraagzaamheid??
Laten wij ons dit in het nieuwe kerkelijke seizoen 2024-2025 voor gevraagd houden!
De Toekomst staat op het spel…. Wij als Kerk zijn toch – nog steeds – een proefpolder van God in de wereld?! Gelooft u dat ook?
Willen wij met Christus bewust groeien in tolerantie en compassie? Kunnen wij dat voor het komende seizoen afspreken?– zeker geïnspireerd door het zondags-evangelie!
- 3
Jezus voorziet zijn martelaarschap. In een intieme sfeer deelt hij dat met zijn leerlingen. De Evangelielezing schetst vervolgens een ontstaande crisis-situatie!….
Jezus, de Mensenzoon, zal verraden en gedood worden. Dat horen zijn leerlingen verduveld goed. Hoe dit te verwerken? Het lijkt er op, dat ze minder of helemaal niet gehoord hebben: “Hij zal 3 dagen na zijn dood weer opstaan”.
Ze zijn in verwarring. Ze horen zijn woorden, maar verstaan die niet. Bovendien vragen zij zich eerder af, vermoed ik: ‘Hoe straks verder, als Jezus er niet meer is?’
Er ontstaat buiten Jezus om een hele wandelsessie met discussie over: ‘Wie is de grootste?’ Iedereen let allereerst op zijn of haar eigen belang! Voordat we het beseffen, nemen wij mensen nemen elkaar heetgebakerd de maat…..
- 4
Zulk getwist lijkt misschien op de felle ontsporende discussies na Prinsjesdag in de Tweede Kamer. Het gaat om vragen als: “Hoe moet het verder? Wie neemt de leiding? Wie is de eerste of de beste? Wie is de voorop-loper? Wie de vroomste, de heiligste? Wie het belangrijkst? Hoe nemen we verantwoordelijkheid? Moeten we migratie regelen met een soort noodgreep òf met een spoedmaatregel?…..” De Toekomst staat op het spel….
Anders dan de Tweede Kamerleden vallen Jezus’ leerlingen helemaal stil, als hij dòòrvraagt. Op zijn geheel eigen wijze doet Jezus uitspraken, die gelden voor de Kerk van alle tijden en alle plaatsen.
- 5
Voor een goede, betere Toekomst dienen wij als Martelaren-Gemeenschap binnen ‘Clara & Franciscus’ Jezus’ woorden ter harte te nemen.
Hij zegt tegen ons: “Wie de eerste wil zijn moet de laatste zijn en dienaar van allen!” Letterlijk staat er in het oud-Grieks: “Wie de eerste wil zijn moet van allen de laatste zijn en van allen diaken.” ‘Dienen’ klinkt in dat Grieks als: ‘diakonein’.
Dan is het toch niet raar, als ik ons vraag: hoeveel diakenende broeders en zusters weten zich als zodanig geroepen in ons midden? Het gaat kortom om dienstbaarheid in kerk en wereld!
Als dienstbaar gelovige ben je volgens de eerste Lezing ook verdraagzaam en zachtmoedig. Deze drieslag van Verdraagzaamheid, Dienstbaarheid en Zachtmoedigheid: dit alles heeft Toekomst!
- 6
Tenslotte zet Jezus een kind in het midden.
Ditmaal zegt hij niets over onvoorwaardelijk worden als een kind of Gods Koninkrijk ontvangen als een kind. Het gaat ‘alleen maar’ over het ontvangen en omarmen van zo’n kind.
Marie van der Zeyde geeft in haar vertaling bijna poëtisch de rijke nuances weer in deze woorden van Jezus: “Wie één zo’n klein kind binnenhaalt, om mijn naam, die laat Mij bij zich binnen. En wie Mij bij zich binnen laat, niet Mij haalt hij in, maar Hem die mij heeft gezonden.” (vers 37)
- 7
Afgelopen week waren mijn vrouw en ik er even uit in de Belgische Ardennen. Op Prinsjesdag ontdekten wij langs het riviertje de Ourthe een arboretum: een fraai bomenpark.
We hoorden spelende kinderen en liepen er nieuwsgierig heen. Spontaan kwamen 2, 3 kinderen op ons af en ze vlijden zich tegen ons aan. Het bleek een groepje van zo’n 8 asielkinderen te zijn, begeleid door 2 mensen van het Rode Kruis: een jonge vrouw en een man met een gitaar. De vrouw nodigde een meisje uit om haar naam te zingen: “Mon nom est Malika…” Malika betekent: Koningin.
Moge het Koninkrijk van Christus met zachtmoedigheid in ons midden komen.