Op 6 juni werd de landing herdacht 80 jaar geleden van meer dan 150.000 troepen op de stranden van Normandië op 6 juni 1944.
Paus Franciscus stuurde een brief die werd voorgelezen in de kathedraal van Bayeux op woensdagavond 5 juni door Celestino Migliore, apostolisch nuntius in Frankrijk.
“Mensen wennen opnieuw aan mogelijkheid van een wereldoorlog”, waarschuwt paus
Dat schrijft hij in een brief die werd voorgelezen in de kathedraal van Bayeux tijdens een ceremonie aan de vooravond van de herdenking van D-Day.
Aan Zijne Excellentie Bisschop Jacques Habert van Bayeux en Lisieux
“Ik ben verheugd om in gedachten en gebeden samen te komen met allen die in de kathedraal van Bayeux bijeen zijn gekomen om de tachtigste verjaardag van de geallieerde landingen in Normandië te herdenken. Ik heet alle aanwezige burgerlijke, religieuze en militaire autoriteiten welkom.
We herinneren ons de kolossale en indrukwekkende collectieve en militaire inspanning die is geleverd om de vrijheid te herstellen. En we denken ook aan de prijs van deze inspanning: deze immense begraafplaatsen met duizenden soldatengraven in rijen – de meesten van hen erg jong en velen van hen van ver weg – die heldhaftig hun leven gaven, waarmee ze de Tweede Wereldoorlog tot een einde brachten en de vrede herstelden, een vrede die – althans in Europa – bijna 80 jaar zal hebben geduurd. De D-Day-landingen roepen ook beelden op van de steden en dorpen in Normandië die volledig verwoest werden: Caen, Le Havre, Saint-Lô, Cherbourg, Flers, Rouen, Lisieux, Falaise, Argentan… en zo veel anderen; en laten we de talloze onschuldige burgerslachtoffers en al diegenen die onder deze verschrikkelijke bombardementen hebben geleden, herdenken.
Maar de landingen roepen, meer in het algemeen, de ramp op die dit afschuwelijke wereldconflict vertegenwoordigt waarin zoveel mannen, vrouwen en kinderen, zoveel families uit elkaar werden gerukt en zoveel verwoesting werd aangericht. Het zou zinloos en hypocriet zijn om het te herdenken zonder het definitief te veroordelen en te verwerpen; zonder de kreet van Sint Paulus VI vanaf het spreekgestoelte van de Verenigde Naties op 4 oktober 1965 te herhalen: nooit meer oorlog! Hoewel de herinnering aan de fouten uit het verleden tientallen jaren lang de standvastige vastberadenheid ondersteunde om alles te doen wat mogelijk was om een nieuw open wereldconflict te voorkomen, constateer ik met droefheid dat dit vandaag de dag niet meer het geval is en dat mensen een kort geheugen hebben. Moge deze herdenking ons helpen het te herstellen!
Het is in feite verontrustend dat de mogelijkheid van een wijdverbreid conflict soms weer serieus wordt overwogen, dat mensen geleidelijk vertrouwd raken met deze onaanvaardbare mogelijkheid. Mensen willen vrede! Zij willen omstandigheden van stabiliteit, veiligheid en welvaart waarin iedereen in vrede zijn plichten en bestemmingen kan vervullen. Het vernietigen van deze nobele orde van zaken voor ideologische, nationalistische of economische ambities is een ernstige vergissing voor de mensheid en voor de geschiedenis, een zonde voor God.
Dus, Uwe Excellentie, wil ik mij aansluiten bij uw gebeden en die van allen die in uw kathedraal bijeen zijn gekomen:
Laten we bidden voor de mannen die oorlogen willen, degenen die ze beginnen, ze zinloos aanwakkeren, ze nutteloos in stand houden en verlengen, of er cynisch van profiteren. Moge God hun harten verlichten en hun het spoor van ongeluk voor ogen stellen dat ze veroorzaken!
Laten we bidden voor vredestichters. Integendeel, het vereist de grootste moed, de moed om te weten hoe je iets moet opgeven. Zelfs als het oordeel van mensen soms hard en onrechtvaardig jegens hen is, “de vredestichters … zullen kinderen van God genoemd worden” (Mt 5:9). Mogen zij zich verzetten tegen de onverbiddelijke en koppige logica van confrontatie en in staat zijn om vreedzame paden van ontmoeting en dialoog te openen. Mogen zij onvermoeibaar volharden in hun inspanningen, en mogen hun inspanningen bekroond worden met succes.
Laten we ten slotte bidden voor de slachtoffers van oorlogen, zowel in het verleden als in het heden. Moge God al degenen verwelkomen die in deze verschrikkelijke conflicten zijn gestorven, en moge Hij te hulp komen van al degenen die vandaag de dag lijden; de armen en de zwakken, de ouderen, vrouwen en kinderen zijn altijd de eerste slachtoffers van deze tragedies.
Moge God ons genadig zijn! Ik roep de bescherming in van Sint-Michaël, patroonheilige van Normandië, en de voorspraak van de Heilige Maagd Maria, Koningin van de Vrede, en ik geef van harte mijn Zegen aan ieder van jullie”.
