De nieuwste aflevering van “Saamhorig”, het blad van het samenwerkingsverband Clara & Franciscus, heeft als thema “5 jaar Laudato Sí”. Alle aandacht voor het eerste lustrum van de milieu-encycliek van Paus Franciscus. (U leest de nieuwste Saamhorig hier)
Het thema duurzaamheid en milieu leeft ook bij een groot aantal parochianen van de Martelaren. Maar het is heel belangrijk dat we – nu alle aandacht naar corona uitgaat – allemáál het grote belang van een goede zorg voor onze aarde blijven inzien en er ook naar handelen!
Harry Danes stelt dit in onderstaand persoonlijk artikel nog eens aan de orde.
Er zijn allerlei thema’s, die betrekking hebben op ons gedrag met het oog op onze ‘aarde’ en waarvoor alle alarmbellen afgaan. De samenhang tussen de thema’s is evident en het is inmiddels duidelijk, dat wij onze manier van ‘zijn op deze aarde’ zullen moeten aanpassen om grote problemen voor de generaties na ons te voorkomen of in ieder geval te reduceren.
Deze vakantie heb ik nog een gesprek gehad met een familielid, dat de mening was toegedaan, dat ik me te druk maakte, dat ik door deze levenshouding het risico loop te weinig te genieten van het leven. En ja, dat het handelen op individueel niveau zo weinig oplevert en dat er veel meer op gezamenlijke maatregelen moet worden aangestuurd. Vooral het laatste ben ik met hem eens. Den Haag laat volgens mij door het sparen van de kool en de geit onze kinderen en kleinkinderen in de steek. Maar door individueel handelen te verbeteren, persoonlijke bijdragen te leveren, kun je toch een verschil maken. Zeker als grotere groepen mensen dezelfde stappen gaan zetten.
Wat doe ik zelf? En lukt het me regelmatig om het gewenste handelen consequent toe te passen? Wat kun je doen als de voorkeur minder uitgesproken is? Het is zo, als het gekozen handelen dicht bij je voorkeur ligt is het minder moeilijk, vraagt het minder van je. Wat bedoel ik daarmee? Een voorbeeld met het oog op vervoer. Voor mij is het rijden met een auto altijd een verplichting geweest. Je moet om allerlei redenen van A naar B en de auto is zeker met een gezin dan een heel fijn alternatief. Nadat mijn echtgenote is overleden en mijn kinderen op zichzelf zijn gaan wonen, was het voor mij niet moeilijk meer de auto af te schaffen. Ik fiets heel graag, kan op veel plaatsen gemakkelijk komen. Als de afstand te groot is, pak ik de trein naar een plaats, waarvandaan ik het geen probleem vindt om op de fiets of vouwfiets op de plaats van bestemming te komen. Meestal pak ik dan een station dat op zo’n 20 – 30 km. afstand ligt, zodat er wat te fietsen is. Ik geniet van de tocht, vaak vooraf uitgezet met hulp van de knooppunten. Als onderweg het weer opeens omslaat, blijf ik wat langer in de trein zitten. Ik word ondersteund door het feit, dat ik niet echt meer haast hoef te hebben, ben met pensioen. Ik heb altijd iets, krant of boek of iets te puzzelen mee om me onderweg te vermaken. Voor mensen, die de activiteit fietsen minder leuk vinden, kan het fietsen over kleinere afstanden toch een mogelijkheid zijn om een bijdrage te leveren.
Zo liggen andere bijdragen van mij in veel dagelijkse zaken, zoals het scheiden van afval, eten, schoonhouden van mijn leefomgeving, kleden en omgaan met spullen. Ons handelen kan met het oog op deze zaken in relatie tot de thema’s worden bijgesteld. Picknicken prima? Resten? Volgens mij kost het geen moeite alles weer mee te nemen na de activiteit. Je neemt minder mee terug. Maar tenminste kun je de moeite nemen de resten verpakt bij de vuilnisemmer te zetten, die in de buurt van je picknickplek staat. En niet zoals ik een moeder met kind de rest op straat zag gooien tijdens een milieu-week op school. Tegenwoordig kun je buurtgenoten in Diemen rond zien lopen met vuilniszak en grijper om het vuil op straat in te doen. Kinderen vinden het leuk om te doen en het leereffect is een gewenste houding met het oog op de omgang met vuilnis.
Het voert te ver om alle bijdragen langs te lopen. Ben ik altijd consequent? Nee hoor, niet leefbaar, plastic verzamel ik op een manier waarvan veel mensen de kriebel zullen krijgen. Ik gooi het nadien in de daarvoor bestemde bakken. Ik ben nog steeds niet zover om plastic in de winkel te laten liggen. Het kost me teveel moeite/tijd om alles op een niet milieu belastende manier te kopen. Dat beschouw ik als mijn zwakke punt. Verder doe ik mijn uiterste best en probeer ik gewoonten te ontwikkelen, die zoveel mogelijk het milieu sparen.
Harry Danes
