Wijsheid 9; 13-18 en Lucas 14; 25-33
Beste medeparochianen,
1
Het zijn stevige woorden in de lezingen van vandaag. Wij mensen komen er niet zo best vanal, Zie de lezing uit Wijsheid. En er wordt heel veel van ons gevraagd. Zie het evangelie. Bij de voorbereiding van deze viering spraken we enige tijd over de eisen die aan ons worden gesteld als we daadwerkelijk volgelingen van Jezus willen zijn. Het zijn heel ingrijpende keuzes die van ons verwacht worden. Alles loslaten, je geliefden vaarwel zeggen. Wij vroegen ons af: is dit wel mogelijk? En: is het ook zo bedoeld?
2
Natuurlijk kwam niet voor het eerst die vraag op tafel: wat doen wij met de boodschap van Jezus zoals die hier iedere zondag klinkt? We dachten bijvoorbeeld aan de Missionaire Kerk die de laatste jaren veel aandacht vraagt. Jezus roept ons op. Het is een oproep om ons leven om te gooien en de wereld in te trekken met Zijn boodschap van liefde. Dat is een boodschap voor iedere mens. Het is goed en belangrijk om de Kerk te openen voor de buitenwereld. Om die buitenwereld Jezus’ prachtige verhaal aan te bieden. We dachten bij missie aan de paters van de SVD die Nederland als missieland zien en met die intentie naar ons toegekomen zijn. Zoals uit ons land altijd missionarissen de grote wereld introkken. De Kerk heeft nadrukkelijk een missie. Het overbrengen van Zijn boodschap van liefde, vrede en gerechtigheid. We dachten ook aan kloosterlingen in ons land die met hun beslissing een voor hun leven ingrijpende keuze maken. Soms blijven zij actief in de wereld buiten het klooster. Soms leiden zij een contemplatief bestaan, dat draait om het gebed en de kracht daarvan voor de wereld.
3
Wat wordt er in de lezing uit Wijsheid over de mens gezegd? Wij weten niet wat God wil. Onze gedachten zijn onzeker, we maken twijfelachtige berekeningen. We begrijpen niets. Het is de Geest die ons die kennis, dat inzicht, die wijsheid moet geven. Door de wijsheid worden we gered. Zonder die wijsheid kunnen we Gods wil niet leren kennen. Die hulp, mag ik zeggen: van boven?, is onontbeerlijk. Bewustwording, inzicht, kennis: zonder de wijsheid zal het de mens niet lukken.
4
En dan het evangelie, dat is één indringende opsomming van eisen waaraan we moeten voldoen als we Hem echt willen volgen. Je eigen leven haten. Breken met wie je lief zijn. Je kruis dragen. En er staat: Zo kan niemand van u mijn leerling zijn als hij zich niet losmaakt van al wat hij bezit.
5
U zult het met mij eens zijn: dit is als ik het zo mag noemen, boelende discussiestof. Werken aan het koninkrijk van God. Hoe staan wij in het leven? Het breken met onze naasten… Lijkt dat niet tegenstrijdig met het gebod van naastenliefde? Dat is toch ook een kernboodschap van Jezus. De zorg voor de ander. Maar misschien moeten we dit toch anders verstaan. We mogen onze famille wel liefhebben. We moeten dat zelfs. Maar wat Jezus wil zeggen is: laat je van een keuze om mij te volgen niet afhouden. Blijf, als je het overweegt, dan standvastig. Principieel, zelfbewust. En onderzoek dus heel goed of je dat pad echt op wilt en kunt.
Er zit nog een bijzonder element in deze lezing. Enerzijds is er die oproep om in één keer te breken met je leven tot dan toe. Gewoon een resoluut besluit nemen. Maar er staat ook een nadrukkelijke waarschuwing in: als je grote idealen en plannen hebt, denk daar dan heel grondig over na vóór je een besluit neemt. Ga
met andere woorden niet over één nacht ijs. Botst dat niet met elkaar? Nee dat doet het niet, want ook een keuze voor Hem, voor in Jezus’ voetsporen treden, moet je echt heel grondig afwegen.
6
Echt volgeling van Jezus zijn: lukt dat? En als dat niet lukt of lastig is, wat blokkeert ons dan mogelijk? Zijn er persoonlijke barrières? Misschien hechten we teveel aan het leven dat ons zo vertrouwd is. Zitten we daar teveel aan vast. Misschien is er angst om dat vertrouwde, dat wat we bezitten, te verliezen. Misschien zijn er persoonlijke beperkingen. Waar we ons wel of niet van bewust zijn. Staan we werkelijk en oprecht open voor zijn claim en oproep?
7
Wat wordt er vooral mentaal van ons verwacht? Wat voor innerlijke houding? Als we willen inzien wat God van ons verwacht, dan moeten we dat niet alleen met ons hoofd benaderen. Maar we moeten vooral ook kijken en oordelen vanuit ons hart. Om God te doorzien en daarna en daardoor te weten hoe we onze medemens tegemoet treden.
8
Moeten we afstand doen van ons bezit? Wellicht worden we door dat bezit verblind. Misschien wordt het materiële wel te overheersend in ons leven. Want waar gaat het nou echt om in ons bestaan? Kunnen we ons vrijmaken van dat wat er in wezen niet toe doet? Dus ruimte scheppen voor wat er wel toe doet? Oog en oor hebben voor God. Voor onze medemens. Onze bekommernis om wat er in de wereld gebeurt. In harmonie en saamhorigheid samenleven. Als de sociale wezens die we zijn met de ander optrekken. In vriendschap en in liefde. Een spirituele weg opgaan, de verbinding zoeken. Ons ontwikkelen. Door opleiding. Maar evenzeer door het contact, het gesprek, en zoals ik vaker benadrukte: de dialoog. Genieten van kleine, eenvoudige dingen. Niet het groot, groter, grootst.
9
Hoe dicht kunnen wij God naderen en hoe dicht kunnen we bij Hem in de buurt blijven? Dat we ruimte maken en houden voor de inspiratie van Zijn Geest. Dicht bij die boodschap van solidariteit en naastenliefde, die Jezus ons voorhield. Zo vonden we de betekenis van de lezingen van vandaag en vooral ook de link tussen die lezingen. Zo kunnen we geïnspireerd verder.
.
Ik wil afsluiten met een prachtig gebed. Het is van een zekere zuster Everarda Harren. Hier komt het:
.
Ik huiver als ik denk aan alle levensverhalen die ik hoor en die ik zie, ik vraag me af: waarom? Waarom troosten wij niet?
.
Ik huiver als ik denk aan het stille verdriet van eenzaamheid dat wordt geleden. Ik vraag me af: waarom? Waarom vullen wij de leegte niet?
.
Ik huiver als ik denk aan alle slachtoffers van oorlog en haat. Ik vraag me af: waarom? Waarom bewaren wij de vrede niet?
.
Ik huiver als ik denk aan de dolende mens die loopt in de duisternis. Ik vraag me af: waarom? Waarom verlichten wij hun wegen niet?
.
Ik huiver als ik denk aan de toekomst zo troosteloos en diep.
.
Ik vraag me af: waarom? Waarom hebben wij de kracht van het hopen niet?
.
Amen