Feest Heilige Familie
Lezingen: I Samuel 1,20-22. 24-28 en Lucas 2,41-52
Woord van Welkom
We horen eerst het verhaal van de moeder van de jonge Samuël: Hanna.
Zij is een vrouw die zich ten diepste bewust is, dat het leven een geschenk van God is. Uit dankbaarheid staat zij Samuël af om hem in dienst te laten zijn van die Goddelijke nabijheid.
Durven wij onszelf hoge idealen te stellen? En durven we te vertrouwen op Gods hulp en nabijheid in ons eigen leven? Een Nabijheid die ons draagt, ons bemoedigt en ons niet in de steek laat bij pijn en tegenslag – hoe moeilijk we dat ook soms vinden.
In het Evangelie van Lucas maken we vandaag een sprong van de geboorte van Jezus naar de twaalfjarige Jezus. Toen hij twaalf jaar was, maakten Maria en Jozef weer hun gebruikelijke pelgrimstocht. Het is een drempelleeftijd. In het Joodse geloof worden de jongens vanaf hun dertiende jaar opgenomen in de religieuze gemeenschap; de voorbereiding daarop begon toen ze twaalf jaar waren. Wie dertien is, heeft afscheid genomen van het echte kind-zijn. Jezus begint al de eerste stappen te zetten op zijn eigen levensweg. Hij volgt zijn roeping.
Het diepste verlangen van Jezus is: “zijn in het huis van de Vader.” Hoe is het met òns diepste verlangen? In hoeverre voelen wij ons thuis in onze kerk?
Overweging
1
Beste mede-parochianen.
Vier dagen geleden vierden we nog Kerst. Op Kerstavond hebben wij als LWM mogen zingen in de kapel van het OLVG: voor ons een hoogtepunt in het jaar. We voelden de liefde van God en de verbondenheid met de zieken in de kapel.
Ik hoop dat het Kerstfeest voor ons allen een warm familiefeest mag zijn geweest: een samenzijn met gezin, familie, kinderen, kleinkinderen of vrienden. Maar helaas voor velen ook overschaduwd door ziekte, eenzaamheid, gemis van een dierbare; en in de wereld is er oorlogsgeweld.
Vandaag op 29 december vieren we het feest van de Heilige Familie.
Daarin mogen wij ondanks alle verschillen elkaars broer en zus zijn. Onze Paus wijst ons ook op het belang van broeder- en zusterschap.
2
Tijdens het voorbereiden van deze Viering kwamen er vele gedachten bij mij boven.
Hoe was ons gezin, de band met onze ouders? Was er soms gedoe, verdriet of gemis? Samen met mijn twee broers kom ik uit een warm liefdevol nest. In die tijd keken we nog sàmen naar de televisie en speelden we na het eten spelletjes.
Wat een rijkdom is het om geboren te worden en op te groeien in een gezin, waar liefde de basis is. Dat is om dankbaar voor te zijn!
Het gezin heet de hoeksteen van de samenleving. Voor een groot deel is dat zo, maar helaas is ook vaak sprake van gebroken gezinnen. Het uiteenvallen van familiebanden brengt veel triestheid met zich mee, vooral wanneer er heel jonge kinderen in het spel zijn.
Het doet pijn, als het er-zijn voor elkaar niet meer kan worden waargemaakt, zoals ooit bedoeld. In de week vòòr Kerst las ik een schrijnend artikel in Trouw over de tienduizenden vermiste Oekraïense militairen, gesneuveld aan het front of zoekgeraakt in krijgsgevangenschap…..
3
Wat moet het moeilijk zijn geweest voor Maria en Jozef om hun kind kwijt te zijn. Pas na drie dagen zoeken vonden ze hem, gezeten tussen de leraren. Maria zegt boos: ‘Kind, hoe kon je ons dit aandoen? Wat waren je vader en ik ongerust toen we je kwijt waren!’
Jezus antwoordt: ‘Waarom hebben jullie mij gezocht? Wisten jullie niet dat ik bij mijn Vader moest zijn?’ Maar Jozef en Maria begrepen het niet allemaal.
Toch bewaart en overweegt Maria alles wat ze hoort en ziet in haar hart. Jezus groeit in wijsheid en genade. Zij bekijkt dit van alle kanten en ontdekt steeds weer nieuwe facetten.
Net zoals bij Hanna en Maria zijn er in ons leven ook moeilijke momenten, die we moeten loslaten.
Dan kun je denken aan kinderen, die hun eigen pad op zijn gegaan. Dit vraagt van ouders inlevingsvermogen, interesse in wat de kinderen bezig houdt. Een liefdevolle houding is nodig om afstand èn nabijheid te tonen. De liefde is de basis voor hun verdere leven en kan steun geven bij de keuzes, die jonge mensen maken.
4
Vroeg of laat laten wij los wie ons lief zijn: je partner, vriend of vriendin.
Het loslaten van je vertrouwde leefomgeving en een nieuwe start maken vergt een proces, dat we ons zelf en de ander moeten gunnen.
En niet op de manier van: ‘zoek het maar uit’ of ‘wat kan mij het schelen’.
Jezus heeft ons dit proces voorgeleefd en hij weet wat ook wij moeten doormaken, om thuis te komen bij God.
Het is zeer troostrijk, dat Jezus ons helpt bij dat loslaten. Hij wekt ons vertrouwen, dat het goed komt – laten we ons daaraan proberen over te geven. De basis is de draad van liefde, vertrouwen en met elkaar in gesprek gaan!
Wij maken allemaal deel uit van een kleiner of groter netwerk van verbindingen. Zelf denk ik aan mijn ervaringen in Lourdes. Daar zag ik mensen uit alle windstreken komen om te bidden: zoekende naar Hoop, Heling, en de draad van liefde met God en Maria.
Denk ook aan vriendengroepen, aan het gemis van familie, zoals dat bijvoorbeeld speelt bij migratie, bij weeskinderen of bij de Oekraïense militairen aan het front en hun achtergebleven geliefden.
5
Op 31 december glijden we om 00.00 uur zo het nieuwe jaar 2025 in.
Wat gaat het ons brengen? * in onze gezinnen? * in het grote wereldgebeuren
* in Nederland? * in onze parochiegemeenschap, wanneer gaat er meer duidelijkheid komen over de toekomst?
Op Kerstavond heeft Paus Franciscus de Heilige Deur van de Sint Pietersbasiliek geopend als start van het Jubeljaar 2025. Het thema is: Pelgrims van Hoop. Die start wordt vandaag wereldwijd plechtig gevierd. Dit thema is een mooie voortzetting van ons Advents-thema: ‘Help je mij hopen?’.
Het Jubeljaar is een jaar van bezinning en geloofsvernieuwing om de relatie met God te vernieuwen. We kunnen meedoen aan pelgrimages. We kunnen de relaties met onze medemensen meer diepte geven door aandacht vooral voor armen, ouderen, zieken, migranten en allen die in nood zijn.
Het Jubeljaar nodigt ons uit om voor elkaar een teken van hoop te zijn.
6
Ik wil eindigen met een tekst geschreven van Marinus van den Berg:
Draden van verbondenheid met de Eeuwige en je naaste medemens
De draad van de liefde
verbindt mij met jou.
De draad van het gemis
verbindt mij met jou.
Zoveel draden verbinden mij
met zoveel mensen.
Maar altijd is er die draad met jou,
hij doorkruist alle andere draden.
Hij geeft betekenis aan alle levensdraden.
De draad van de liefde
verbindt ons voor altijd,
en de draad van ’t gemis
verweeft zich met die van de liefde.
Moge het zo zijn. Amen