Thema: Wees ook gij bereid
.
Broeders en zusters, Bent u al bereid voor de dood Dat is geen gemakkelijke vraag. Wij mensen denken liever niet aan de dood. De Griekse filosoof Epicurus zei eens: “De dood hoeft niemand vrees in te boezemen, want als hij er is, dan ben ik er niet meer. En zolang ik er ben, is hij er niet.” De Deense denker Søren Kierkegaard ging nog verder: “Sterven is het lot van leder mens, maar kunnen sterven – dat is de hoogste levenswijsheid. Dat kunnen sterven is precies wat Jezus in het evangelie bedoelt met Zijn oproep: “Wees ook bereid, want de Mensenzoon komt op het uur waarop je het niet verwacht. Hij vraagt ons te leven als mensen die wachten op de terugkomst van hun Heer-wakker, alert, met brandende lampen.
Voor een christen is de dood geen zwart gat, maar een doorgang. Op Pasen vieren wij dat Christus uit de dood is opgestaan. Wie gelooft, zal met Hem verijzen. Daarom hoeven wij ons niet angstig te gedragen bij de gedachte aan de dood. Geloof is, zoals de brief aan de Hebreeën zegt, “een vaste grond van wat wij hopen”. Leven vanuit geloof betekent dat je de dood recht in de ogen kunt kijken en zeggen: “Mijn lamp brandt. Heer, U bent welkom. U bent mijn hoop en mijn verrijzenis. Ik heb op U vertrouwd, en nu laat ik U met vreugde binnen. Dat is ware levenswijsheid. De enige manier om de lamp brandend te houden en de lendenen omgord, is elke dag opnieuw alvast te sterven niet aan het leven zelf, maar aan je eigen egoïsme en zelfzucht. De dood maakt angstig als je te veel wilt meenemen: bezit, status, macht. Maar als je leeft met geloot, hoop en liefde als je enige bagage, dan is er niets te verliezen.
Het volk van Israël stond klaar voor de bevrijding. Ze vertrouwden op Gods belofte van het Beloofde Land, zelfs toen ze nog in slavernij waren. Abraham was bereid zijn zoon Isaak te offeren alles wat hij had. Hij stiert als het ware af aan zijn eigen perspectieven en vertrouwde volledig op God. En God gat hem zijn zoon terug, levend. Ook wij worden geroepen om af te sterven san onze eigen plannen, om ze vrij te worden voor Gods plannen. En wie dat doet, ontvangt nu al een nieuw soort leven vrij van angst en zorgen om wat toch niet blijft voor eeuwig.
We zitten in de laatste maand van de zomertijd. Voor velen is het een periode van vakantie, ontspanning en even loskomen van het dagelijkse ritme. Het is ook een tijd om na te denken: waar leef ik eigenlijk voor? Waar zet ik mijn tijd en energie op in? Het jubeljaar van hoop herinnert ons eraan dat ons leven een geschenk is. Alles is genade. Wij leven niet om koste wat kost vast te houden aan wat voorbijgaat, maar om ons klaar te maken voor wat eeuwig blijft. Waakzaam zijn betekent niet leven in angst, maar in dankbaarheid: dankbaar voor de tijd die ons gegeven is, dankbaar voor de mensen om ons heen, dankbaar voor het geloof dat ons toekomst geeft. Vraag jezelf: “Ben ik klaar om Jezus vandaag te ontmoeten?” Bid kort: “Heer, laat mijn lamp branden.”
In de vakantie genieten we vaak van rust en vrijheid. Neem die tijd ook om dingen los te laten die je zwaar maken: wrok, zorgen, of de drang om alles zelf in de hand te houden. Dit jubeljaar van hoop vraagt om zichtbare tekens. Schrijf iemand een bemoedigend bericht, help een buur in nood, of vergeef iemand van harte. Wees dus waakzaam. Wees bereid. Niet met angst in het hart, maar met vreugde en hoop. Zoals Abraham, zoals het volk Israël, zoals de leerlingen van Jezus-leef met de lamp brandend, het hart geopend en de handen vrij om te geven. Dan maakt
het moment van Gods komst-wanneer dat ook is ons niet bang, maar blij In deze zomertijd, te midden van rust en ontspanning, mogen wij onze blik richten op wat blijft. Laten wij elke dag oefenen om af te sterven aan wat ons klein en bang maakt, zodat wij vrij en vol verwachting kunnen zeggen: “Heer, U bent welkom – mijn hoop en mijn verrijzenis. Amen.