Operation_Overlord_(the_Normandy_Landings)-_D-day_6_June_1944_B5266

Mensen wennen opnieuw aan mogelijkheid van een wereldoorlog, waarschuwt paus

Op 6 juni werd de landing herdacht 80 jaar geleden van meer dan 150.000 troepen op de stranden van Normandië op 6 juni 1944.

Paus Franciscus stuurde een brief die werd voorgelezen in de kathedraal van Bayeux op woensdagavond 5 juni door Celestino Migliore, apostolisch nuntius in Frankrijk.

“Mensen wennen opnieuw aan mogelijkheid van een wereldoorlog”, waarschuwt paus

Dat schrijft hij in een brief die werd voorgelezen in de kathedraal van Bayeux tijdens een ceremonie aan de vooravond van de herdenking van D-Day.

Aan Zijne Excellentie Bisschop Jacques Habert van Bayeux en Lisieux

“Ik ben verheugd om in gedachten en gebeden samen te komen met allen die in de kathedraal van Bayeux bijeen zijn gekomen om de tachtigste verjaardag van de geallieerde landingen in Normandië te herdenken. Ik heet alle aanwezige burgerlijke, religieuze en militaire autoriteiten welkom.

We herinneren ons de kolossale en indrukwekkende collectieve en militaire inspanning die is geleverd om de vrijheid te herstellen. En we denken ook aan de prijs van deze inspanning: deze immense begraafplaatsen met duizenden soldatengraven in rijen – de meesten van hen erg jong en velen van hen van ver weg – die heldhaftig hun leven gaven, waarmee ze de Tweede Wereldoorlog tot een einde brachten en de vrede herstelden, een vrede die – althans in Europa – bijna 80 jaar zal hebben geduurd. De D-Day-landingen roepen ook beelden op van de steden en dorpen in Normandië die volledig verwoest werden: Caen, Le Havre, Saint-Lô, Cherbourg, Flers, Rouen, Lisieux, Falaise, Argentan… en zo veel anderen; en laten we de talloze onschuldige burgerslachtoffers en al diegenen die onder deze verschrikkelijke bombardementen hebben geleden, herdenken.

Maar de landingen roepen, meer in het algemeen, de ramp op die dit afschuwelijke wereldconflict vertegenwoordigt waarin zoveel mannen, vrouwen en kinderen, zoveel families uit elkaar werden gerukt en zoveel verwoesting werd aangericht. Het zou zinloos en hypocriet zijn om het te herdenken zonder het definitief te veroordelen en te verwerpen; zonder de kreet van Sint Paulus VI vanaf het spreekgestoelte van de Verenigde Naties op 4 oktober 1965 te herhalen: nooit meer oorlog! Hoewel de herinnering aan de fouten uit het verleden tientallen jaren lang de standvastige vastberadenheid ondersteunde om alles te doen wat mogelijk was om een nieuw open wereldconflict te voorkomen, constateer ik met droefheid dat dit vandaag de dag niet meer het geval is en dat mensen een kort geheugen hebben. Moge deze herdenking ons helpen het te herstellen!

Het is in feite verontrustend dat de mogelijkheid van een wijdverbreid conflict soms weer serieus wordt overwogen, dat mensen geleidelijk vertrouwd raken met deze onaanvaardbare mogelijkheid. Mensen willen vrede! Zij willen omstandigheden van stabiliteit, veiligheid en welvaart waarin iedereen in vrede zijn plichten en bestemmingen kan vervullen. Het vernietigen van deze nobele orde van zaken voor ideologische, nationalistische of economische ambities is een ernstige vergissing voor de mensheid en voor de geschiedenis, een zonde voor God.

Dus, Uwe Excellentie, wil ik mij aansluiten bij uw gebeden en die van allen die in uw kathedraal bijeen zijn gekomen:

Laten we bidden voor de mannen die oorlogen willen, degenen die ze beginnen, ze zinloos aanwakkeren, ze nutteloos in stand houden en verlengen, of er cynisch van profiteren. Moge God hun harten verlichten en hun het spoor van ongeluk voor ogen stellen dat ze veroorzaken!

Laten we bidden voor vredestichters. Integendeel, het vereist de grootste moed, de moed om te weten hoe je iets moet opgeven. Zelfs als het oordeel van mensen soms hard en onrechtvaardig jegens hen is, “de vredestichters … zullen kinderen van God genoemd worden” (Mt 5:9). Mogen zij zich verzetten tegen de onverbiddelijke en koppige logica van confrontatie en in staat zijn om vreedzame paden van ontmoeting en dialoog te openen. Mogen zij onvermoeibaar volharden in hun inspanningen, en mogen hun inspanningen bekroond worden met succes.

Laten we ten slotte bidden voor de slachtoffers van oorlogen, zowel in het verleden als in het heden. Moge God al degenen verwelkomen die in deze verschrikkelijke conflicten zijn gestorven, en moge Hij te hulp komen van al degenen die vandaag de dag lijden; de armen en de zwakken, de ouderen, vrouwen en kinderen zijn altijd de eerste slachtoffers van deze tragedies.

Moge God ons genadig zijn! Ik roep de bescherming in van Sint-Michaël, patroonheilige van Normandië, en de voorspraak van de Heilige Maagd Maria, Koningin van de Vrede, en ik geef van harte mijn Zegen aan ieder van jullie”.

Concert Zuid-Afrikaans Koper Ensemble

Op vrijdag 14 juni 2024 zal een bijzonder concert in de Koningskerk worden gehouden, vanaf 19:30 uur.
Voor iedereen is dit een unieke kans om de 15 blazers, overwegend jeugd en jongvolwassenen, van de Christian Gregor School of Music uit Zuid-Afrika in actie te zien en te ontmoeten!

Het gezelschap is te gast bij de EBG Amsterdam-Stad en Flevoland, maar ze hebben een helder doel voor ogen. Ze zijn in Europa op tournee om te fundraisen voor jong talent. Via hun muziek willen ze andere talentvolle jongeren ook de mogelijkheid bieden om zich te laten opleiden. Maar bovenal om ze te blijven enthousiasmeren en hen daarbij te ondersteunen. Kortom: het is jeugd op tournee en zij gaan ervoor… ontwikkeling door muziek!

Op het avondprogramma staat ook een speciaal optreden gepland van het Blazerskoor van de EBG Zeist.

Voor het concert zal er geen entree worden gevraagd. Een vrijwillige bijdrage is zeer welkom! Helpen jullie mee het mooie doel te realiseren?
Het adres van de Koningskerk: ingang Van ’t Hofflaan 20, 1097 EP Amsterdam.

Concerten / Nieuws - 06/01/2024

Nieuws van de Buren – DIE WEISSE ROSE

In mei is er een tentoonstelling in de Bron over de verzetsgroep ‘die weisse Rose’.

Onder deze naam verspreidden de leden van een geweldloze verzetsgroep in München vlugschriften tegen Hitler en de nazi’s. In 1943, kort na de Duitse nederlaag bij Stalingrad. In mei organiseert het Vredesmuseum een tentoonstelling over deze dappere mensen in het kerkelijk centrum De Bron. Tot woensdag 29 mei. Er ligt een Nederlandse vertaling bij gereed. Tevens het boek Die Weisse Rose door Inge Scholl, de zuster van Sophie ter inzage.

Adres: Kerk de Bron, Hugo de Vrieslaan 2, 1097 ED Amsterdam
Open op maandag/ woensdag/ vrijdag van 13.00 tot 17.00 uur.
Neem voor meer gegevens s v p contact op met de beheerder van de Bron, Chris van der Veer 06-250 554 81 of met Hein van der Kroon 020 / 66 55 333

Die Weisse Roze.2

Nieuws / Uncategorized - 05/08/2024

4 mei viering in de Hofkerk – verslag

Op 4 mei zijn in onze Hofkerk de doden van de tweede wereldoorlog herdacht en van de slachtoffers van oorlogshandelingen en vredesmissies nadien.

Namens de parochie voerde Paul v.d. Elst het woord. Daarna was het woord aan Marijke Kuijer-Krug, de dochter van bij veel parochianen bekende, in 2022 overleden, Doki Krug. Als laatste haalde Paul van der Elst een jeugdherinnering op van onze parochiaan Theo Fijen, die de oorlog als jongetje van 10 op wel heel indringende manier meegemaakt heeft.

Hieronder een verslag van deze bijzondere bijeenkomst, die om 8 uur besloten werd met het zingen van het Wilhelmus, waarna er bloemen gelegd werden bij het herdenkingsmonument in de Mariakapel voor onze omgekomen parochianen.

Paul van der Elst

De oorlog heeft diepe wonden geslagen en ja het spreekwoord zegt, ‘de tijd heelt alle wonden’. Maar als wonden helen, dan blijft een zichtbaar litteken. Een litteken is een blijvend zwakke plek, dat trekt en pijn blijft doen. Heel direct in families, maar ook breder werkt de oorlog door, zoals in de manier waarop wij naar de wereld van nu kijken.

Daarom staat dit jaar in het teken van de littekens, van toen maar ook van nu.

Sinds de Tweede Wereldoorlog is er nog geen dag geweest, dat onze wereld vrede kende. We leven in een verwilderde wereld, waar moord, marteling, verkrachting en verdrijving steeds gewoner zijn. Het aantal conflicten was nog nooit zo hoog. Nee, de vrede van nu is niet vanzelfsprekend.

Daarom, juíst in deze tijd is het zo belangrijk om gezamenlijk de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust te herdenken en solidair te zijn met wie nu niet vrij is. Met aandacht voor de actualiteit, die veel mensen raakt, met gedeelde én met tegengestelde emoties. Om stil te staan bij het leed en onderdrukking tóen, in het besef dat ontmenselijking en oorlogsgeweld tot op de dag van vandaag doorgaan. Zonder de erkenning van die wrange werkelijkheid verliest een herdenking zijn kracht en wordt ongeloofwaardig. We moeten ons blijvend bewust zijn, dat we voor een betekenisvolle twee minuten van stilte staan en onze verantwoordelijkheid hierin nemen, want vrede en vrijheid zijn kwetsbaar.

Naast herdenken zijn deze dagen van 4 en 5 mei óók een oefening in weerbaarheid. Hoe zorgen we ervoor en blijven er voor zorgen, dat we oog houden voor onderdrukking, discriminatie en dat wij de keuze hebben onze driften, begeerte en lage instincten te overwinnen. Lukt het ons, ondanks al onze verschillen, om samen op te staan tegen dat wat ooit leidde tot de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog?

We moeten blijven streven naar een betere wereld. Zonder machtspolitiek, ook al is het tegen de klippen op, omdat we anders onze menselijkheid verliezen.

We moeten goed oppassen dat we door alle emoties die de media (sociale media, tv en krantenberichten) tot ons brengen, de ander níet als vijand of als minderwaardig gaan zien. Want juist deze mechanieken van ontmenselijking leidden destijds tot wat we vandaag op 4 mei herdenken: tot oplaaiend antisemitisme, moslimhaat, racisme en het gevoel niet meer veilig te zijn in onze eigen omgeving. Laten we niet wegkijken, niet onverschillig zijn en elkaar blijven zien. Van de ene mens tot de andere medemens.

Vandaag luisteren wij naar twee teksten die gaan over de littekens van de oorlog

Van mevrouw Marijke Kuijer-Krug, als familielid van Jan van Beers, die opkwam voor zijn principes voor rechtvaardigheid en daarmee een slachtoffer werd van de oorlog en hiervoor de hoogste prijs moet betalen.. Zijn naam staat op de plaquette in de Mariakapel vermeld.
Namens de heer Theo Feijen spreek ik een tekst uit over macht van het geweld en de onmacht van een weerloos kind in een oorlogssituatie.

Zoals iedereen hier aanwezig een eigen overweging heeft, gaat het over twee persoonlijke verhalen over het waarom mensen vandaag stil zijn.

Nadat wij om 20:00 uur twee minuten stilte in acht hebben genomen, is er gelegenheid voor het plaatsen van bloemen bij het gedenkmonument achter in deze kerk.

Muzikaal intermezzo

Marijke Kuijer-Krug

Paul van der Elst namens Theo Feijen

Namens de heer Theo Feijen, inmiddels 88 jaar oud, vanavond is hij in ons midden.

Tijdens de oorlogsjaren was hij een kind in de leeftijd tussen de 6 en 10 jaren oud. Samen met zijn zusje, een kind nog in de kinderwagen, ging hij wandelen.

Uit de gracht had hij een stuk hout gevist. Dit met als doel het te laten drogen, daarna klein te hakken en daarmee zijn moeder te voorzien van kachelhout.

Toen hij met het stuk hout thuiskwam, na ‘spertijd’, werd hij gezien door een Duits soldaat. Deze soldaat richtte een geweer op Theo en zijn zusje. Een moment van onmacht, van angst.

Tijdens een gesprek kwam deze herinnering weer naar boven. Daarbij werd de vraag gesteld ‘waarom richt een mens op een geweer op een weerloos kind, waarom?’

Je kunt heel fraai zeggen, je wordt mens in het aangezicht van een andere mens. Maar het is net zo waar, dat een mens met de macht van een geweer ontmenselijkt is ten opzichte van het zwakke kind.

Het was een ontroerend, emotioneel moment en daarmee: een blijvend litteken.

Kunnen wij iets leren van zo’n ingrijpend moment in een kinderleven. Nee, dit is geen goede vraag, want dan lijkt het net alsof wij er wél iets van kunnen leren. Daarom dit gedicht.

Zolang geweld spreekt en vrijheid en vrede monddood zijn gemaakt

In een wereld vol van haat

Zolang ergens, nu en op dit ogenblik, de oorlog verder gaat

Staan wij stil bij vandaag

Zijn wij stil om wat was

Zij wij stil voor kinderen

Voor een toekomst waar enkel vrede telt

Klokgelui

Twee minuten stilte

Wilhelmus

Nieuws / Uncategorized - 05/06/2024

Hofkerkconcert – Liederen uit het Balticum

Op vrijdag, 17 mei, aanvang 19.30 uur is er in de Hofkerk een concert onder de titel

Navis

Dziesmas – Liederen uit het Balticum

Liva Dumpe (zang)

Jasper Blom (saxofoon, klarinet)

Sean Fasciani (bas)

Felix Schlarman (drums)

Entreeprijs is € 10,00. Er is geen voorverkoop, kaarten zijn voor de voorstelling aan de deur van de Hofkerk te koop.

Navis, een nieuw ensemble rondom zangeres Liva Dumpe, Jasper Blom op rieten, Sean Fasciani op bas en Felix Schlarmann op percussie, haalt inspiratie uit de Baltische muzikale vocale traditie. In hun programma ‘Dziesmas’ verkent het ensemble de verbinding tussen de bezoekers middels klankruimte en folklore.

De akoestiek van een kerkruimte is een integraal onderdeel van de geluidsbeleving voor de luisteraar en vormt tegelijkertijd een onmisbaar element voor het uitvoerende ensemble.

Het project begon met interpretaties van traditionele liederen uit de Baltische regio van de afgelopen eeuwen. Door nieuwe arrangementen zijn deze tijdloze stukken naar het heden gebracht, waardoor het publiek wordt meegenomen op een melancholische reis tussen verleden en heden, tussen droom en werkelijkheid.

Een aanzienlijk deel van het programma haalt inspiratie uit Letse traditionele liederen, ook wel dainas genoemd, die zijn samengesteld uit liederen die van generatie op generatie zijn overgedragen en handelen van het leven en gebeurtenissen op het platteland.

Met Liva Dumpe, een getalenteerde zangeres die de komende jaren zeker veel aandacht zal krijgen in de Europese jazzscene, wordt het ensemble verrijkt. Op indrukwekkende wijze laat ze haar muzikaliteit en vakmanschap zien, diepgeworteld in de Baltische muzikale vocale traditie. Haar natuurlijke benadering van folkloristische vocale muziek, iets dat vaak verloren gaat in landen als Nederland, heeft een betoverend, bijna hypnotisch effect op zowel het publiek als haar mede-uitvoerenden.

Concerten / Nieuws - 05/04/2024

4 mei in de Hofkerk

Zoals al jaren gebruikelijk is ook dit jaar op 4 mei weer een herdenkingsviering in de Hofkerk. Het thema van dit jaar:

De littekens, die de Tweede Wereldoorlog achterliet en nog steeds voelbaar zijn.

Tijdens de herdenking laten wij ons leiden door de volgende gedachte:

Er is geen ander, er is alleen wij. En het is altijd wij geweest. Wij.

Toelichting

Om stil te staan bij het leed en de onderdrukking toen, in de wetenschap dat ontmenselijking en oorlogsgeweld tot op de dag van vandaag doorgaan.

De bijeenkomst begint om 19:30 uur

We hebben 3 sprekers.

Het geheel is voorzien van orgelmuziek.

Om 20:00 uur nemen wij 2 minuten stilte in acht. Vervolgens klinkt het Wilhelmus. Wij leggen bloemen bij de namen van de gevallen slachtoffers die zijn genoemd in de Mariakapel.

U bent van harte welkom!

Paul v.d. Elst

Nieuws / Uncategorized - 04/11/2024

Parochie-excursie naar St. Urbanus in Bovenkerk

De leden van de Parochievergadering (PV) en andere belangstellenden vanuit onze kerk zijn van harte uitgenodigd om op 6 juni a.s. op parochie-excursie te gaan naar de St. Urbanuskerk in Bovenkerk. Daar zal pastoor Eugene Jongerden ons om 19:30 uur verwelkomen. Hij zal ons dan vertellen over deze recentelijk gerestaureerde kerk die enkele jaren geleden zwaar door brand werd getroffen en welke na een fusieproces centrumkerk is geworden.

Wij verzamelen om 18:45 op het kerkplein van de Hofkerk. Het is fijn als de mensen die met een auto komen anderen willen meenemen. Als u mee wilt, geeft u zich dan uiterlijk 2 juni bij mij op via renevaneunen@gmail.com of 06 44 89 67 99.

René van Eunen

Nieuws - 04/10/2024

“Ik bied ze een luisterend oor”

Het Parool publiceert al jaren elke zaterdag het relaas van een Amsterdammer die weinig te besteden heeft, maar wel iets dringend nodig heeft. De week daarna blijkt dat er vrijwel altijd iemand is, die de wens van deze Amsterdammer vervult. Wie schetst mijn verbazing, dat ik vandaag in het Parool onze eigen pater Owusu tegenkwam.

Het Parool zal het mij hopelijk niet euvel duiden als ik het artikel hier integraal overneem.

De Ghanese pastoor Edmund Owusu kwam tien jaar geleden naar Nederland, en zet zich sindsdien in voor mannen met hiv. Bij dat werk zou een laptop goed van pas komen. Kosten: 550 euro.

“Missiewerk is ondersteuning en troost bieden,” zegt pastor Edmund Owusu (43) halverwege het gesprek. Hij zit in de serre van de pastorie van de Sint Urbanuskerk in Duivendrecht, waar hij woont. In de achtertuin van de kerk vertoont de donkere aarde van Owusu’s moestuin prille tekenen van de lente: ontluikende groenten steken de kop op. Samen met mensen uit de buurt verbouwt Owusu groenten, waar ’s zomers maaltijden van worden gekookt. “Missiewerk wordt geassocieerd met het aanprijzen van de kerk en het geloof, maar in deze tijd speelt missiewerk zich niet af in de kerk, maar buiten de kerk. In de samenleving is onze hulp veel meer nodig.”

Waar Owusu vandaan komt, is kerkbezoek een vast gegeven. “In Ghana zit de kerk altijd vol, daar hoef je als pastoor niet zoveel voor te doen. Nadat ik was ingewijd, besloot ik dat ik missiewerk wilde doen want daar lag een uitdaging. Dat past goed bij mij, ik wil altijd pionieren.” Hij sloot zich aan bij de internationale missiecongregatie Societas Verbi Divini en belandde in Nederland. “Lange tijd werden Nederlandse missionarissen naar allerlei uit- hoeken van de wereld gestuurd, maar er is een tijd aangebroken dat de vruchten van hun werk terug naar Europa komen om hier te helpen.”

Geestelijke ondersteuning

Wat hem aantrok in het Nederlandse kerklandschap, was de afbrokkelende populariteit van de kerk. “Hier moet je creatiever zijn, je moet mensen een reden geven om naar de kerk te komen. Bovendien ligt de toekomst van missiewerk in Nederland in de samenleving, buiten de muren van de kerk.”

Sinds 2016 is hij vanuit die gedachte betrokken bij Shiva, een organisatie die mensen bijstaat die hiv hebben. Owusu zette als vrijwilliger het project Positive Brothers op, en sinds 2019 is hij ja in dienst bij de stichting.

Binnen Shiva biedt Owusu geestelijke ondersteuning, begeleidt hij vrijwilligers, is hij projectleider en verzorgt hij trainingen. Zijn voornaamste doelgroep zijn hiv-mannen met een migratieachtergrond. “Voor hen was nog niet echt een plek in Nederland. Vanwege hun cultuur of hun geloof voelen ze zich niet op hun gemak bij bijvoorbeeld een organisatie als COC, die zich inzet voor homomannen met hiv.”

“Voor de mannen waar ik mee werk, is hiv niet een kwestie van medicijnen krijgen en door- gaan met je leven. Ze voelen zich vaak eenzaam, durven er niet openlijk over te praten en zijn bang veroordeeld te worden. Vanuit hun geloof speelt ook nog weleens de gedachte mee dat de ziekte een straf is voor je zonden. Door ze in contact te brengen met lotgenoten, proberen we ze van hun eenzaamheid af te helpen. We bieden ze een luisterend oor.”

“De Positive Brothers zijn mannen die als maatje optreden voor mannen die met hun ziekte worstelen,” legt Owusu uit. “Er bestond al zo’n initiatief van Shiva voor vrouwen, de Positive Sisters, maar voor mannen was het er nog niet.” Owusu heeft zich sinds zijn eerste dag bij Shiva ingezet voor deze mensen, met als resultaat dat zo’n vijftig mannen zich de afgelopen jaren hebben aangesloten. “Laatst nog sprak ik een man die ik in contact heb gebracht met de groep. Hij zei na afloop van een bijeenkomst: ‘Pas nu voel ik me niet meer zo ontzettend alleen.’ En ja, daar doe ik dit voor.”

Computerwerk

Hij is vier dagen per week werkzaam voor Shiva, waarvan hij een salaris ontvangt dat rond het wettelijk minimum ligt. Twee dagen per week zit hij op kantoor, de andere dagen werkt hij vanuit huis of op locatie. Op kantoor heeft hij een computer tot zijn beschikking, maar daarbuiten niet. “Ik probeer al mijn computerwerk in die twee dagen te proppen, maar het zou heel fijn zijn als ik buiten kantoor om een laptop kan de gebruiken.” Het zou hem en zijn werk flink ten goede komen, maar de financiële middelen voor zo’n aanschaf ontbreken.

Bien Borren – Het Parool

Stuur uw reactie met vermelding van telefoonnummer naar aha@parool.nl.

Meer info: http://amsterdammerhelptamsterdammer.nl/.

Nieuws / Verdieping - 04/06/2024

Henny en Els Steggerda krijgen de paaskaars

Traditiegetrouw is dit jaar op Goede Vrijdag de paaskaars van het afgelopen jaar uitgereikt aan één of meer parochianen die zich het afgelopen jaar – en meestal véél langer, hebben ingezet voor onze parochie. De keuze voor de ontvanger(s) wordt gemaakt door Bert Hilhorst, onze hoofdkoster. Dit jaar waren de ontvangers Els en Henny Steggerda.

Henny is actief in de stichting Beheer, zingt op de LWM en is de technische vraagbaak bij de streamingploeg. Els is al jaren actief in de koffieploeg en ook zij zingt in de LWM. Ook treedt ze vaak op als lectrice tijdens een viering.

Zoals elk jaar heeft Bert ook nu weer een terechte keus gemaakt! Els en Henny, veel plezier met de kaars!

Nieuws - 03/30/2024

Vraag om hulp vanuit Indonesië – Update

Vandaag ontvingen we de volgende aanvulling van Ady Karsten op onderstaand verzoek:

Er appte mij vandaag iemand, dat zij een bedrag wilde overmaken aan het project van Margot, maar dat dat niet lukte omdat een bankcode ontbrak. Ik heb Margot geappt en ze antwoordde:

Ik ben weer in Nederland

Ik weet dat ik geen landcode heb vermeld . Jullie kunnen beter geld naar mijn rekening sturen want anders gaan er transferkosten af en dat is niet weinig,

Mijn rekeningnummer is

NL 11 INGB 0001 8939 41

Ik heb nu nog € 3000 nodig.

Tot zover Margot!

Ik hoop dat je dit zou kunnen vermelden op de site, het zou jammer zijn als er onnodig kosten worden gemaakt.

Hartelijke groet,

Ady

Beste lezers,

onlangs kreeg ik een paar appjes van mede-parochiane Margot van Dam-Sudjono, bij velen van ons bekend. Margot is jarenlang vrijwilliger in onze parochie geweest, onder meer maakte ze lang deel uit van de Caritasgroep. Margot is van Indonesische afkomst, en gaat regelmatig naar Indonesia om ook daar te werken als vrijwilliger. Met name is ze daar bezig voor wat wij altijd noemden het Huis van Pater Janssen, in Pematang Siantar, Noord Sumatra. Dit tehuis werd enige tientallen jaren geleden opgezet door de inmiddels overleden Nederlandse missionaris Pater Janssen om er zwaar gehandicapte (wees-)kinderen te kunnen opvangen, die voordien om allerlei redenen door de ouders aan hun lot werden overgelaten. De verzorging van de kinderen (en inmiddels ook ouderen, die er als kind zijn opgenomen) is er grotendeels in handen van religieuze zusters.

Wij als parochie (en ook onze PCI) hebben dit project in het verleden meermaals van harte financieel gesteund.

Of het huis inmiddels ook financieel ondersteund wordt door de Indonesische overheid is mij nog niet duidelijk. Wel dat het is ondergebracht in de stichting Bhakti Luhur (hoofdkantoor in Malang).

Margot is zeer betrokken bij dit huis. Zij heeft in het verleden heel veel acties voor het huis georganiseerd, maar is daarnaast ook persoonlijk zeer betrokken omdat zij een van de weeskinderen officieel heeft geadopteerd. Hierbij staat ze garant voor de financiële ondersteuning van dit meisje, genaamd Grace. Grace is zeer ernstig verstandelijk en lichamelijk gehandicapt. Ze lijdt aan cerebrale parese, en kan bijna niets. Zij bewoog zich altijd schuivend voort over de grond. Maar, appte Margot, `haar verzorgster, Zuster Lena vond dat Grace fysiotherapie moest krijgen, en na maanden fysiotherapie kon Grace een paar stappen strompelen. En ze kan nu op een stoel zitten.` Zo krijgen alle kinderen cursussen of activiteiten aangeboden om hun beperkte mogelijkheden te helpen ontwikkelen. Maar dat kost geld. Ook het vervoer van en naar activiteiten en cursussen kost veel geld, dat er niet is.

Margot stuurde een aantal foto´s mee, die hier helaas niet kunnen worden afgedrukt, maar waarop een keurig huis te zien is met kinderen en volwassen patiënten die zichtbaar blij zijn en goed verzorgd. Margot zegt zelf over de zo zwaar gehandicapte Grace: `Het is niet te begrijpen maar ze is vrolijk en nooit somber`

Maar nu heeft het huis dringend hulp nodig, zegt Margot:

Ze appte:

`Hallo Ady,
Ik ben nog steeds in Indonesia en ben druk bezig met een project. Wij hebben besloten om een auto te kopen voor het Huis van Pater Janssen, Bhakti Luhur, in Pematang Siantar, Noord Sumatra.´

`Een klein busje voor 8/9 personen`

`Normaal zou ik nooit zo bedelen, maar de schrijnende situatie dwingt me hiertoe`

`De meeste mensen vragen zich af waarom er geen kop van de stichting boven mijn proposal staat. Ik heb briefpapier en enveloppen van de stichting maar mijn raadsman vond het beter om die niet te gebruiken want dan heeft de stichting het recht om geld van ons project te gebruiken. Ze heeft op dit moment ook geld nodig om de 2 busjes, die in de garage staan, te repareren. Dit betekent voor Pematang siantar iedere keer uitstel. Nu is het mijn privé project. Helaas moeten de mensen maar mij vertrouwen dat ik geen misbruik maak van hun gift.
Zodra we het busje gekocht hebben, gaan we officieel te werk en overhandigen het busje, onder toezicht van Pater Michael Hutabarat van de parochie Pematang siantar, aan panti Bhakti Luhur aldaar. Pater Michael heeft ook de verdere controle over het busje.
De stichting in Malang, Oost Java, weet hiervan en geeft haar toestemming voor dit project. `

´Vrienden die bereid zijn om samen met ons de auto te kopen, kunnen hieronder de gegevens vinden die hiervoor nodig zijn.

Bank : Bank Central Asia
Rek..nr.2133330330
Naam. Tandyo Hasan Dr.
Na storten melden bij M.T. Sudjono +31683798416`

Tot zover de berichtjes van Margot.

U begrijpt, wij als Caritasteam bevelen dit project van harte bij u aan. Margot appte dat ze inmiddels al 10.000 euro gedoneerd heeft gekregen van de in totaal 15.000 euro die nodig is voor het busje. Maar er is dus nog 5000 euro te gaan!

Wij hopen van harte dat u Margot en de kinderen niet vergeet!! Alle bijdragen zijn welkom, groot of klein!

Verdere inlichtingen zijn verkrijgbaar bij Margot van Dam-Sudjono zelf. Stuurt u haar gerust een berichtje, haar telefoonnummer is +31683798416.

Namens de Caritasgroep Hofkerk,

Ady Karsten

Nieuws / Uncategorized - 03/17/2024