🔊 luister naar bericht

Op zaterdag, 21 september 2024 vindt de derde Laudato Si’ middag plaats in de tuin van de Urbanuskerk te Duivendrecht! Deelnemers kunnen in de mooiste kerktuin van Amsterdam en omstreken workshops volgen, o.a. over Hemelse tuinen, ecofeminisme, eetbare planten en Chief Seattle.

De workshops worden geleid door mensen van het Jeannette Noëlhuis, de Dorothy Gemeenschap, de Laudato Si-werkgroep en Christian Climate Action.

Na afloop is er soep met brood en wat ieder zo meeneemt om te delen rond het kampvuur.

Programma

13:30 Welkom, kort gebed, waarna twee rondes met workshops

16.30 Afsluitende gebedsdienst in de tuin

17:00  Borrel en soep, brood en potluck om het kampvuur.

Locatie

Tuin van de Sint-Urbanus te Duivendrecht.

N.B.: De ingang van de tuin is tussen de kerk en de boerderij, onderaan de trap naar het kerkplein vanaf spoor 1 (dus NIET de trap in de stationshal!).

Aanmelden

Deelname is gratis, fijn als je laat weten als je komt! Mail naar abgparochie@gmail.com

Organisatie

Laudato Si’-werkgroep Clara & Franciscus en Jeannette Noëlhuis

Hieronder volgt een overzicht van de workshops, die op deze middag worden aangeboden.

Sommige workshops worden beide rondes gegeven, andere slechts een van beide rondes. Bovenaan de beschrijving van elke workshop staat dit aangegeven. Let daar dus op bij het kiezen van jouw workshops.

God in de klimaatcrisis – met Samuel van Klinken (beide rondes)
Duurzaamheid, het klimaat, wat moet je ermee? Het onderwerp is niet meer weg te denken uit de media. De ene kerk is er druk mee bezig, de andere kerk heeft nog géén idee. Toch raakt het aan wie we zijn, mensen die leven op een door God geschapen aarde. We zijn als rentmeesters aangesteld, hoe gaat het daarmee?

Door de interactieve workshop ‘God in de klimaatcrisis’ word je in beweging gezet. Of je nu beginner, activist of scepticus bent, je deelname is waardevol. Met elkaar ontdekken we wat er aan de hand is in de wereld, wat de Bijbel hierover te zeggen heeft en welke impact we zelf kunnen maken.

Hoe verander ik de wereld? – met Herman van Veelen (beide rondes)

De schepping, waar wij deel van uitmaken, wordt langzaam verstikt. Daar moeten we iets aan doen. Maar hoe? Sommigen kiezen om in een ecodorp of leefgemeenschap te gaan wonen. Anderen blokkeren een snelweg. Of zoeken een plekje in de politiek, in de kerk of in het bedrijfsleven. Deze keuze hangt nauw samen met hoe je nadenkt over macht en verandering: je eigen ’theory of change’.

In deze interactieve workshop denken we samen na over deze thema’s. Onder begeleiding van Herman van Veelen, mede-oprichter van de Dorothy-gemeenschap en activisten-trainer bij Stroomversnellers.

Laudato Si voor Zuster, Moeder Aarde – met Nikki van Apeldoorn (beide rondes)

Moeder Aarde als post-seculiere heilige is een veelgebruikte symboliek in het klimaat discours. De metafoor is eeuwenoud en heeft een inheemse oorsprong, maar hoe functioneert ze in de Westerse patriarchale maatschappij van het kapitaloceen? Wat zijn haar krachten en wat zijn haar valkuilen? Hoe verhoudt zij zich tot (Vader) God? Waarom is het belangrijk om ecologisch taalgebruik te depatriarchalizeren? Welke niet-antropocentrische, diverse genderloze of polygender metaforen kunnen ons helpen om de kyriarchie aan onderdrukkende structuren te ondermijnen en een wederkerige, queer en interafhankelijke relatie uit te drukken tussen mens en Aarde?

Workshop  – met Jasmijn Dijkman (beide rondes)

Nadere informatie volgt later.

De wondere wereld van alledaagse planten – met Wim Hilderink (alleen in de 1^e ronde)

We maken een wandeling door de buurt en komen dan verschillende planten tegen. Wat betekenen ze voor ons? Zijn ze te eten, welke rol spelen ze in bijgeloof, kunnen we ze gebruiken als medicijn? Het is leuk om van alledaagse planten andere informatie te horen.

Dus wil je je benen strekken en iets nieuws horen over planten en plantjes, loop dan mee. Maximaal een uur en dan zijn we terug in de tuin.

Climate, a new story – met Frits ter Kuile (alleen in de 1e ronde)

Dit boek van Charles Eisenstein biedt nieuwe perspectieven om met elkaar te reflecteren op het thema van klimaat. Zo meent Eisenstein dat wij ons te veel focussen op één meetbaar gegeven: de CO2 uitstoot. Maar de Aarde is een levend geheel waarin heel veel processen elkaar beïnvloeden. Ons vernietigen van ecosystemen (bossen, moerassen, delta’s, graslanden, kelpwouden, koraalriffen, planktoncycli en noem maar op) is minstens zo’n grote factor die het klimaat beïnvloedt als CO2 uitstoot. Maar ecosystemen vallen niet te kwantificeren en technisch te fixen. Als we meer nadruk leggen op aandacht voor de waarde en schoonheid van alles wat leeft, vervullen we de rol waartoe schepping en Schepper ons hebben doen ontstaan beter, dan wanneer we enkel proberen ‘klimaatneutraal’ met een groei-economie door te denderen. Er is een reader bij deze workshop, zodat wie wil (alvast) kennis kan nemen van dit gedachtegoed.

Crisis splijt, hoop brengt samen –

met Uschi Janssen en Tessa Koopmanschap (alleen in de 1^e ronde)

De omvang en uitdagingen waar we als mensheid mee worden geconfronteerd is voor velen moeilijk te bevatten. Deze workshop wil een bijdrage leveren aan hoe we met crises om kunnen gaan. We kijken naar hoe we reageren op wat ons overkomt. In deze workshop gaat het erom dat je benoemt waar je op hoopt zodat je in beweging komt. We zijn geïnspireerd door het boek van Joanna Macy en Chris Johnstone: Active Hope, waarin oefeningen staan die we gebruiken in de workshop.

Navolging: opgaan naar Jeruzalem – met Frits ter Kuile (alleen in de 2^e ronde)

Jezus doorbrak vele taboes en wekte zo de haat van de gevestigde orde op. Lange tijd ontweek hij de machten en krachten, de machthebbers, maar uiteindelijk koos hij ervoor om naar Jeruzalem te gaan, met een directe actie de commercie uit de tempel te drijven en opgepakt, verhoord, gemarteld, veroordeeld en geëxecuteerd te worden. Wat zou Jezus ons hiermee willen voorleven? Wat verhindert & wat trekt aan ons om hem hierin na te volgen?

Zelf een wormenhotel maken – met Gerard Moorman (alleen in de 2^e ronde)

Zelf wormencompost maken is makkelijk en magisch. In een eenvoudig systeem van emmers doe je jouw GFT-afval plus wat droog materiaal, de wormen doen de rest! Ook mensen zonder tuin kunnen dit doen, bijvoorbeeld in hun berging of op een klein balkon. De compost doet wonderen voor je kamer- en balkonplanten.

🔊 luister naar bericht

Hoop voor Tulun

Witte stranden, helder water, palmbomen en een strakblauwe hemel… het gedroomde paradijs in de Stille Zuidzee. Maar schijn bedriegt. Deze eilanden, de Carteret Eilanden, die ook wel Tulun worden genoemd, (wat zoveel betekent als ‘de mensen van de grote zee), deel uitmakend van Papoea Nieuw Guinea, liggen slechts 1,2 meter boven de zeespiegel en zijn volgens alle wetenschappelijke prognoses gedoemd ten onder te gaan. De klimaatverandering is de schuldige. Zo´n honderd mensen zijn inmiddels al noodgedwongen verhuisd naar het grotere eiland Bougainville.

De Pauselijke missiewerken ook wel Missio genoemd, vraagt in aankomende oktober, de Wereldmissiemaand 2024, uw speciale aandacht voor de problematiek van deze eilanden en hun  2.700 bewoners die gedwongen zullen moeten verhuizen.

Want nog voordat de zee de atol overspoelt, zullen de bewoners niets meer te eten hebben. Het zoute water vernietigt nu al planten zoals taro, broodboomvruchten en bananen. Maar de mensen van Tulun wachten niet passief de ondergang van hun land af. En de katholieke kerk staat hen terzijde. Zo heeft de kerk land geschonken op het grotere eiland Bougainville waar de bewoners van de Carteret Eilanden zich kunnen vestigen en een nieuw leven opbouwen. En Missio ondersteunt een plaatselijk initiatief van twee inwoonsters, Ursula Rakova en Helen Hakena. Zij hebben een  organisatie opgericht:‘Tulele Peisa’, wat zoveel betekent als ‘wij zeilen alleen op de golven’.Bijzonder dat vrouwen dit doen in dit deel van de wereld, waar mannen de dienst uitmaken. Zij organiseren o.m. workshops om jongeren op te leiden tot Mangroven Rangers, jonge mensen die nieuwe mangroven aanplanten op de eilanden, zodat het binnendringen van het zoute water vertraagd wordt en de mensen  zo lang mogelijk hun thuisland kunnen  behouden. De mangroven moeten het land stabiliseren, ze kunnen de ondergang van het eiland niet voorkomen. Op deze manier wil men de eilandgemeenschap tijd geven om de verhuizing goed te organiseren. Missio steunt dit project van harte, en beveelt het daarom ook van harte bij u aan!

Steun het project Hoop voor Tulun
Stort uw bijdrage op
NL65 INGB 0000 0015 66 t.n.v. Missio Wereldmissiemaand
’s-Hertogenbosch

Dank zij de inspanningen van Paul v.d. Elst en Eugene van Deutekom, verantwoordelijk voor de opslag en beheer van kunstvoorwerpen uit buiten gebruik gestelde kerken, beschikt de Martelaren nu over een kruisbeeld, ontworpen door Kropholler. Het werd op zondag, 14 juli 2024 in de Noordbeuk ingewijd door pastor Marianus.

Alexander Kropholler (1881-1973) was architect en ontwierp veel kerken, waaronder de ‘Martelaren van Gorcum’ Amsterdam. Naast architect, ontwierp Kropholler een ’totaalkerk’. Onder een ’totaalkerk’ moet u verstaan: het interieur met stoelen, banken, kruisbeelden, bloemtafels en kandelaars.

De golf van kerksluitingen treft – helaas – ook zijn kerken. Het is daarmee niet onmogelijk, dat er op enig moment geen kerken van  Kropholler in gebruik zijn. Het is bijzonder spijtig, dat landelijke en regionale coördinatie (en daarmee inzicht) ontbreekt over van welke architect de kerk in onbruik raakt.

Het sluiten en soms de sloop van een kerk zorgt voor een aanbod van kerkelijke objecten. Er begint dan een zoektocht naar een nieuwe bestemming. Soms belanden religieuze objecten – tijdelijk – in een depot.

Het nieuwe kruisbeeld in onze kerk heeft onmiskenbaar verwijzingen naar Kopholler: de vorm van het kruis en de bolle voet.

De herkomst van het kruis is zeer waarschijnlijk terug te leiden naar de kapel van het beroemde Canisiuscollege in Nijmegen. Met als bekende leerlingen o.a. Ruud Lubbers en Hans van Mierlo. De kapel werd gesloopt in 1987.

Het kruisbeeld is van meerwaarde voor onze kerk, maar het belangrijkste is, dat het kruisbeeld nu weer een plaats heeft waarvoor het ooit ontworpen en bedoeld is: in een kerkelijk gebouw.

Eugene van Deutekom