Geen mens is illegaal
Sinds vrijdag 26 oktober is er een doorlopende kerkdienst aan de gang in buurt-en-kerkhuis Bethel in Den Haag. Hiermee wordt kerkasiel verleend aan het gezin Tamrazyan, dat al negen jaar in Nederland woont en met uitzetting wordt bedreigd. Nog slechts een paar dagen geleden gaf staatssecretaris Harbers van justitie aan, niet van zijn discretionaire bevoegdheid gebruik te zullen maken om dit gezin in Nederland te legaliseren (klik hier voor krantenbericht).
Onderstaand een verslag van vier parochianen van de Martelaren die een schakel vormden in de voortdurende kerk-viering.
“Geen mens is illegaal” (Elie Wiesel)
Met dit thema verzorgden wij: Ari van Buuren, Annemarieke Sibbel, Liesbeth Wijkhuizen en Karen Ates als parochianen van de Martelaren van Gorcum in Amsterdam-Watergraafsmeer, op 18 december een schakel in de vanaf 26 oktober dag en nacht voortdurende Kerkasiel-viering in Buurt- en Kerkhuis ‘Bethel’ in Den Haag.
Om te beginnen namen wij het Licht over van een grote groep uit Heiloo. Onze drempeltekst was: “Iemand die als vreemdeling in jullie land verblijft, mag je het leven niet zuur maken. Behandel vreemdelingen, die bij jullie wonen, als geboren landgenoten. Heb hen lief als jezelf, want jullie waren zelf vreemdelingen in Egypte. Ik ben de Eeuwige, uw God” (Leviticus 19,33 en 34).
Aan onze Viering werkten de musici Hans Oosterwegel en Roeland Drost mee. Zij improviseerden meditatief, speelden Imagine (John Lennon) en Hallelujah (Leonard Cohen) en begeleidden ons samen zingen van Licht, dat ons aanstoot en Omdat hij niet ver wou zijn. We luisterden we naar opnames van Trijntje Oosterhuis, die liedgedichten van haar vader Huub zong: Liefde lichaam van zon en Laat ze blijven.
Aanwezigen uit diverse generaties veranderden zo in bekenden door samen bidden, zingen, lezen en luisteren naar elkaar.
Wij deelden gedachten over de drempeltekst en teksten van Bright O. Richards Vliegen als een duif, van Huub Oosterhuis Aangezicht van gloed en bij Psalm 82,11: Red hen die geen verweer hebben. Ook de tekst van Karen Armstrong over Compassie of mededogen inspireerde tot gesprek.
De Overweging ging uit van Amos 5,24: “Moge recht als water golven, gerechtigheid als een onverstoorbare beek”: een kerntekst in I have a dream van Martin Luther King.
Al deze teksten gaan over de noodzaak in beweging te komen.
Een innerlijk gevoelde noodzaak die zich volgens Armstrong en King uit in gevoelens van onvoldaanheid en discomfort zolang ook maar iemand dakloos is, een kind geen liefde krijgt of wij anderen niet behandelen zoals we zelf behandeld willen worden.
Het is dit ongemak, dat leidt tot in beweging komen met moed en mededogen.
Wij deelden meditatieve gedachten in de poëtische vorm van ‘elfjes’. Ook deden wij een ritueel waarin de aandacht uitging naar de 30 Mensenrechten; elke aanwezige haalde er eentje op om in haar of zijn leven mee te nemen. Tenslotte baden we een door diverse tradities gevoed Onze Vader en zongen we een eensgezind Ubi Caritas.
Wij gaven het Licht weer door aan een groep uit Vianen, die een deel van onze bijdrage meevierde.
Meer informatie over het Kerkasiel op:
https://www.protestantsekerkdenhaag.nl/default.aspx?lIntEntityId=152219
- @StekDenHaag en @DiaconieDenHaag
- twitterhashtag: #kerkasielBethel
- www.facebook.com/StekDenHaag/
Karen Ates