Pastoraal woord 17 mei – Ari van Buuren
In beweging komen
7de zondag van Pasen èn Hemelvaart
Handelingen 1, 12-14; Evangelie van Johannes 17, 1-11a
Na Hemelvaart trekken Jezus’ leerlingen, moeder Maria en enkele vrouwen en mannen zich nog even in quarantaine terug. Misschien waren het zo’n 35 mensen zoals er tot dusverre ook op zondagmorgens in onze open Hofkerk binnenlopen. Zij zijn vol passie, motivatie en eenheid bijeen in stilte en gebed.
Zo’n verstilling was er de eerste weken van de corona-crisis.
Bidden is verstillen. Het is intern beraad. Bidden is opnieuw ademhalen. Het is geboorte-tijd. Bidden is zuchten.
Biddend vinden wij soms geen woorden. Maar Gods Geest zelf bidt dan onuitsprekelijk voor en in ons, al zuchtend (Romeinen 8,26-27).
Het laatste gebed van Christus op aarde is ons door het Evangelie van Johannes, hoofdstuk 17, overgeleverd. In de traditie heet dit vanouds zijn Hogepriesterlijk Gebed. Want: hij bidt voor ons. Hij eert ons zelfs als zijn trouwe, liefdevolle en begrijpende mensen. Wij worden door hem geacht de woorden van God en Christus te bewaren en door te geven!
Sinds Hemelvaart zijn wij immers voorgoed Christus’ Lichaam op aarde.
De stervende Jezus heeft in priesterlijke mantelzorg Maria en Johannes als een nieuwe moeder en nieuwe zoon aan elkaar toevertrouwd.
Zo brengen zij de liefde in praktijk. Moge Jezus’ missie zich in ons en door ons voortzetten: zoals in de hemel evenzo op aarde.
In de vorige Nieuwsbrief is al uitgebreid aandacht geschonken aan deze ‘Laudato si’-Week: 16-24 mei. ‘Laudato si’ is de in 2015 verschenen pauselijke encycliek over de zorg voor de schepping als ons aller huis.
Voor a.s. zondag 24 mei is een gemeenschappelijk, priesterlijk en vernieuwend gebed geschreven bij het jubileum van ‘Laudato si’.
Dit gebed beoogt een nieuwe Pinkster-levensstijl, juist ook na de corona-pandemie.
Het eindigt zo: “Sta ons bij, God, wanneer wij wegen zoeken om anderen op creatieve manieren nabij te zijn, wanneer wij hen bijstaan bij de gevolgen van deze mondiale pandemie.
Geef ons de moed om open te staan voor de veranderingen die nodig zijn op weg naar een wereld die ruimte tot leven biedt aan allen.
Mogen wij sterker dan ooit beseffen dat wij met alles en allen verbonden zijn, mogen wij ons laten raken en in beweging komen door de schreeuw van de aarde en de schreeuw van de armen.
We bidden dit door Christus, onze Heer. Amen.”