Vesper

Stilte activiteit en Vesperviering in de Advent

Zaterdag 10 december.

Stilaan is er een traditie gegroeid, dat er zowel in de Adventstijd als in de
Vastentijd op een zaterdagmiddag een Vesper wordt gehouden.
We komen samen in het derde Adventsweekend op
zaterdag 10 december 2022.
In de donkerste tijd van het jaar gaan wij het feest van het Licht vieren.
“Levenslicht” is het thema van deze Vesper.
Hij/zij zag het levenslicht’ kan er worden gezegd bij een geboorte. ‘Iets komt
aan het licht’, zeggen we als er iets wordt onthuld dat eerst verborgen werd
gehouden. ‘In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen’
schrijft de evangelist Johannes in zijn weergave van het kerstevangelie.
De voorbereidingsgroep heeft dit jaar een mooi programma samengesteld
rondom dit thema.
Frank de Haas verzorgt de meditatie en cantores van de LWM o.l.v. Godfried
Jansen verzorgen de muzikale bijdrage.
De Vesper begint om 16.30 uur.
Voorafgaand aan de Vesperviering kunt u weer een meditatieve omgang
lopen in de kerk.
Dit keer willen wij u meenemen in het Rozenkrans geheim, de Geheimen van
het Licht (Doop van Jezus in de Jordaan; Openbaring van Jezus op de bruiloft
van Kana; Jezus’ aankondiging van het Rijk Gods; Gedaanteverandering van
Jezus op de berg Tabor; Jezus stelt de eucharistie in tijdens het Laatste
Avondmaal).
U loopt langs 5 mooie plekken in de kerk, waar u stilstaat bij deze geheimen en
uw zintuigen, horen, zien, voelen, ruiken en proeven, worden geprikkeld.
Met behulp van een handleiding loopt u op eigen gelegenheid.
Voor de rondgang heeft u ongeveer 45 minuten nodig.
Nieuwsgierig geworden?
U bent vanaf 15.00 uur van harte welkom!
Wilt u in alle rust de rondgang doen, wees dan op tijd.
Namens Janet van Dordrecht en Mariëtte Hilhorst- stilte activiteit
We sluiten de viering af met een heerlijke soep en een broodje.
Voor deelname vragen wij een eigen bijdrage.
​Voor zowel de stilte-activiteit als de Vesper bent u van harte welkom.
Graag tot ziens!
Namens de Pastoraatsgroep, Janneke de Bruin
fa2ebb185c9f82ea04ddef77a271b2aa_sebastian-abbo-lg09-liberte-pour-ukraine-22-1128-635-c-90

Gedicht “Liberté – Vrijheid”

Het benefietconcert voor Oekraïne op 30 oktober is een overweldigend succes geworden. Er kwamen meer dan 350 bezoekers en de opbrengst bedraagt liefst €3850, die ten goede komt aan Artsen zonder Grenzen in Oekraïne. Het was een prachtige dag! Grote dank aan de voorbereidingsgroep van Jubilemus Domino onder de bezielende leiding van Catharina Bonsel en natuurlijk ook aan alle uitvoerenden en medewerkers.

Het concert, dat u kunt terugzien op You Tube (https://www.youtube.com/watch?v=IWTHo0QEQAk&t=31s) is opgehangen aan het gedicht Liberté  van Paul Eluard (1895-1952) en de vertaling Vrijheid van Paul Claes.

De Franse tekst van het gedicht is voor de eerste keer gepubliceerd op 3 april 1942 in de clandestiene poëziebundel  Poésie et Vérité.  De dichter Paul Éluard behoorde tot de stroming van het Surrealisme. Hij was in tegenstelling tot b.v. één van de oprichters van deze stroming, André Breton, maatschappelijk zeer geëngageerd. Met Louis Aragon zat hij in het verzet. De gedichten uit de bundel zijn allemaal verzetspoëzie, bedoeld om de verzetsstrijders te steunen in hun hoop op de overwinning.

De cadans in de strofen en de herhaling van steeds dezelfde voorzetsels grift als het ware deze hoop op vrijheid in de harten van de mensen in het verzet.

Pamfletten met het  gedicht werden door geallieerde vliegtuigen van de Royal Air Force boven bezet gebied in Frankrijk uitgestrooid als teken van hoop.

De Nederlandse vertaling © door Paul Claes(1943) is verschenen in: ‘De tuin van de Franse poëzie, Een canon in 100 gedichten’(Athenaeum – Polak & Van Gennep, 2011).

Wij mochten van zijn vertaling gebruikmaken. Paul Claes was in 1996 winnaar van de prestigieuze Martinus Nijhoff prijs voor vertalen.

Het gedicht kunt u hieronder nalezen. Tevens enkele foto’s van het concert.

Liberté

Sur mes cahiers d’écolier
Sur mon pupitre et les arbres
Sur le sable sur la neige
J’écris ton nom

Sur toutes les pages lues
Sur toutes les pages blanches
Pierre sang papier ou cendre
J’écris ton nom

Sur les images dorées
Sur les armes des guerriers
Sur la couronne des rois
J’écris ton nom

Sur la jungle et le désert
Sur les nids sur les genêts
Sur l’écho de mon enfance
J’écris ton nom

Sur les merveilles des nuits
Sur le pain blanc des journées
Sur les saisons fiancées
J’écris ton nom

Sur tous mes chiffons d’azur
Sur l’étang soleil moisi
Sur le lac lune vivante
J’écris ton nom

Sur les champs sur l’horizon
Sur les ailes des oiseaux
Et sur le moulin des ombres
J’écris ton nom

Sur chaque bouffée d’aurore
Sur la mer sur les bateaux
Sur la montagne démente
J’écris ton nom

Sur la mousse des nuages
Sur les sueurs de l’orage
Sur la pluie épaisse et fade
J’écris ton nom

Sur les formes scintillantes
Sur les cloches des couleurs
Sur la vérité physique
J’écris ton nom

Sur les sentiers éveillés
Sur les routes déployées
Sur les places qui débordent
J’écris ton nom

Sur la lampe qui s’allume
Sur la lampe qui s’éteint
Sur mes maisons réunies
J’écris ton nom

Sur le fruit coupé en deux
Du miroir et de ma chambre
Sur mon lit coquille vide
J’écris ton nom

Sur mon chien gourmand et tendre
Sur ses oreilles dressées
Sur sa patte maladroite
J’écris ton nom

Sur le tremplin de ma porte
Sur les objets familiers
Sur le flot du feu béni
J’écris ton nom

Sur toute chair accordée
Sur le front de mes amis
Sur chaque main qui se tend
J’écris ton nom

Sur la vitre des surprises
Sur les lèvres attentives
Bien au-dessus du silence
J’écris ton nom

Sur mes refuges détruits
Sur mes phares écroulés
Sur les murs de mon ennui
J’écris ton nom

Sur l’absence sans désir
Sur la solitude nue
Sur les marches de la mort
J’écris ton nom

Sur la santé revenue
Sur le risque disparu
Sur l’espoir sans souvenir
J’écris ton nom

Et par le pouvoir d’un mot
Je recommence ma vie
Je suis né pour te connaître
Pour te nommer

Liberté.

Paul Élouard uit : Poésie et vérité 1942

Vrijheid

Op mijn schoolschriften
Op mijn bank en de bomen
Op het zand op de sneeuw
Schrijf ik je naam

Op elke bladzij die ik las
Op elke blanco bladzij
Steen bloed papier of as
Schrijf ik je naam

Op de vergulde beelden
Op de wapens van krijgers
Op de kroon van koningen
Schrijf ik je naam

Op het oerwoud de woestijn
Op de nesten op de brem
Op de galm van mijn jeugd
Schrijf ik je naam

Op de wonderen van de nachten
Op het wittebrood van de dagen
Op de verloofde seizoenen
Schrijf ik je naam

Op al mijn lapjes hemelblauw
Op de vijver muffe zon
Op het meer frisse maan
Schrijf ik je naam

Op de velden op de einder
Op de wieken van vogels
En op de schaduwmolen
Schrijf ik je naam

Op elke wasem dageraad
Op de zee op de boten
Op de uitzinnige berg
Schrijf ik je naam

Op het schuim van de wolken
Op het zweten van de storm
Op de logge lome regen
Schrijf ik je naam

Op de flikkerende vormen
Op de klokken van de kleuren
Op de waarheid van de natuur
Schrijf ik je naam

Op de ontwaakte paden
Op de ontplooide wegen
Op de overvolle pleinen
Schrijf ik je naam

Op de lamp die oplicht
Op de lamp die uitdooft
Op mijn huizen allemaal
Schrijf ik je naam

Op de doorgesneden vrucht
Van de spiegel en mijn kamer
Op mijn bed lege schaal
Schrijf ik je naam

Op mijn lieve gulzige hond
Op zijn gespitste oren
Op zijn onbeholpen poot
Schrijf ik je naam

Op de springplank van mijn deur
Op de vertrouwde dingen
Op de vloed van heilig vuur
Schrijf ik je naam

Op al het vereende vlees
Op het voorhoofd van mijn vrienden
Op elke uitgestoken hand
Schrijf ik je naam

Op de ruit van de verrassing
Op de aandachtige lippen
Hoog boven de stilte uit
Schrijf ik je naam

Op mijn verwoeste schuilplaatsen
Op mijn ingestorte vuurtorens
Op de wanden van mijn verveling
Schrijf ik je naam

Op het gemis zonder begeerte
Op de naakte eenzaamheid
Op de treden naar de dood
Schrijf ik je naam

Op de herwonnen gezondheid
Op het geweken gevaar
Op de hoop zonder heimwee
Schrijf ik je naam

En door de kracht van een woord
Begin ik aan een nieuw leven
Ik besta om jou te kennen
Om jou te noemen

Vrijheid.”

Vertaling: Paul Claes

 

 

En de Martelaren zagen dat het goed was:

20220925_115611

Afscheid Ari van Buuren, komst Jaap van der Meij

Preek Ari van Buuren

zondag 25 september 2022 – Amos 6, 1a.4-7 en Lukas 16, 19-31

 

  • 1

Lieve mensen van God! Vandaag is het een bijzondere zondag voor onze parochie. Na de Eucharistie en het koffiedrinken is er een Thema-programma in de Noordbeuk. Daarbij verwelkomen wij Jaap van der Meij als nieuwe voorzitter van de Pastoraatsgroep en neem ik als zodanig afscheid.

Het wordt een soort mini-symposium rond drie kernwoorden met een V: Verlangen, Verbinding en Verbeelding. Daarover houden pater Marianus, Jaap en ik drie korte speeches.

  • 2

In de Lezingen spreken de profeet Amos en Jezus eigenlijk over hetzelfde! Amos schetst de verlangens en uitbundige feesten, die de rijken hebben terwijl hun land te gronde gaat. Amos klaagt die rijken aan: zij zullen als eersten moeten boeten. “Doe gerechtigheid stromen” zong de LWM in de Tussenzang.

Ook Jezus heeft het over de kloof tussen arm en rijk. Hij gebruikt weer ’s zijn rijke verbeelding voor het vertellen van een parabel – ditmaal over een naamloos rijk mens en een arm mens. Jezus geeft die arme de naam Lazarus (‘God redt’) – zo heette ook zijn vriend Lazarus, de broer van Martha en Maria. Deze Lazarus wekte Jezus op uit de dood (Johannes 11).

  • 3

In de parabel van vandaag zien we een superrijke man met luxe gewaden van purper en fijn lijnwaad. Hij lijkt eeuwig te boeten voor zijn schuld, dat hij totaal niet omzag naar de arme en zieke Lazarus. Lazarus verlangt enkel naar de stukken brood, waarmee de gasten aan de feesttafels van de rijke man hun vette handen schoon wreven. Dàt brood: slechter dan van de voedselbank wordt Lazarus zelfs niet eens gegund.

 

In het voorbereidingsgesprek met de LWM kwamen we tot de conclusie, dat Jezus een erg ongemakkelijk verhaal vertelt. Het gaat tot-en-met over twee-deling. We blijven in onze eigen bubbels hangen van ons eigen gelijk, op ònze voorwaarden.

Eigenlijk waren de Tweede Kamerdebatten na Prinsjesdag een soort ‘Lazarus-debatten’: wat wordt er gegund aan mensen, die lijden onder de alsmaar stijgende kosten van energie en levensonderhoud?

Er zijn meer problemen dan oplossingen. De kloven groeien in ons land….

 

Afgelopen vrijdag 23 september stond in Trouw de Indiase Pater Avin Kunnekkadan svd: de chef dus van pater Marianus. Hij is lid van het  ‘Theologisch Elftal’, waarvan telkens 2 leden geïnterviewd worden. Pater Avin is sinds 2016 overste van de Nederlands-Belgische provincie van de SVD. Wat hij zegt past precies bij het evangelie van vandaag:

“Jezus houdt van arme mensen, mensen aan de onderkant: dat is zijn specialiteit. Aandacht voor de ander, mededogen, hulp, dat zijn centrale begrippen in de Bijbel en dat moet de grondhouding zijn. Je kunt rijk zijn, maar arm leven.” Bij de voorbereiding stelde Kees Disch de vraag: ‘Zouden we spiritueel niet meer op dieet moeten gaan?’

  • 4

Jezus schetst, hoe honden het afvalbrood van de rijken bemachtigen. Alleen die honden ontfermen zich over Lazarus met zijn zweren en wonden.

En na de honden komen tenslotte de engelen om de dode Lazarus te dragen in  de schoot van Vader Abraham.

Jezus spreekt in beelden van toen over het hiernamaals.

 

Jezus schetst verder een onoverbrugbare kloof tussen de verloste en vertrooste Lazarus en de boetende rijke man.

Vader Abraham zegt bovendien, dat zelfs een uit de doden opgestaan mens de nog levende 5 broers van de rijke man niet tot omkeer zal brengen. Toen die andere Lazarus, Jezus’ vriend, uit de dood was verrezen bracht dat de Farizeeën en Hogepriesters niet tot inkeer. Ze kwamen niet tot verbinding, maar enkel tot verblinding en verharding. Ze besloten Jezus uit de weg te ruimen…

Die vicieuze cirkels van verwensingen, beledigingen en doodsbedreigingen moeten wij – zeker als gelovigen – gaan doorbreken. Laten we elkaar bij leven veel meer Vertroosting en Verlossing bieden!….

  • 5

Er is nog een heel andere vraag, die op ons afkomt uit Jezus’ gelijkenis over de rijke man en de arme Lazarus. Hoe verbeelden wij ons het leven aan gene zijde? Staan wij open voor signalen, die we soms van gestorven geliefden krijgen? Meer dan eens verscheen mijn toenmalige overleden vrouw aan mij.

Aan mij als ziekenhuispastor vertelden vele mensen over hun bijna dood-ervaringen. Vertellen wij elkaar onze dromen, beelden of fantasieën? Durven wij zulke ervaringen uit te wisselen?… Hoe dan ook geloof ik dat wij na onze dood thuis komen bij God.

  • 6

Daarnaast geloof ik dat er aan gene zijde zoiets is als een vagevuur, een purgatorium, een loutering. Dante(1265-1321) schreef er in zijn meesterwerk ‘La divina commedia’ over. Zo wordt ons leven door God voltooid.

Nooit zal ik vergeten, hoe ik 50 jaren geleden een bericht las over de vondst van een gebed in een Duits concentratiekamp op een stukje pakpapier. Dat moet geweest zijn van een Jood in het aangezicht van de dood. We kennen zijn of haar naam niet – God zal het weten….

Mag ik het u tenslotte voorlezen?

  • 7

“O Heer, als ik in de glorie van Uw koninkrijk zal komen, gedenk dan niet alleen de mensen van goede wil. Gedenk dan ook de mensen van kwade wil. Mogen zij herinnerd worden: niet vanwege hun wreedheden, hun kwade daden op aarde gedaan. Maar stel tegenover hun wreedheid de vruchten die wij hebben mogen dragen onder druk en pijn: de kameraadschap, de moed, de grootmoedigheid, de zielskracht, de nederigheid. Zij werd geboren in onze harten en werd deel van ons leven, omdàt wij onder hun handen leden. Moge de herinnering aan ons geen nachtmerrie voor hen zijn. Moge alles wat wij geleden hebben aanvaardbaar zijn voor U als losprijs, ruil voor hun ziel.”          

 

Dit gebed is een bron in m’n leven geworden en gebleven.

Het weerspiegelt Christus’ weg met ons van passie naar eeuwige compassie.

En in het In Paradisum wordt gezongen: “samen met Lazarus, de arme van weleer, zult gij de eeuwige rust hebben….”

In de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest. Amen

 

Ari van Buuren

TRANSITIE 2023 – mini-symposium 25 september 2022 bij ‘Wisseling van de wacht’: terugtreden van Ari van Buuren en aantreden van Jaap vd Meij als PG-voorzitter

Voordracht Pastor Marianus

WAAR VERLANGEN OF HONGEREN WE SAMEN NAAR?

Dit is mijn thema op dit mini-symposium. Eerder sprak ik daarover in m’n overweging in de C&F-viering op 19 juni 2022 in de Kerk van St. Petrus Banden te Diemen. Waar verlangen wij samen naar? Wie zijn “we” in het thema? Alleen gelovigen of hele samenleving?

Onze moderne samenleving wordt overvoerd met prikkels, die aanzetten tot consumptie. Veel mensen geven toe aan die prikkels. Velen lijden aan overgewicht. Maar de hele samenleving lijdt aan spirituele ondervoeding. Men stilt de honger naar het geestelijke met materiële middelen. Het geloof biedt gezond voedsel door zingeving, die betrouwbaar is en liefdevol.

Paulus herinnert de rijken er aan, hoe de Maaltijd van de Heer bedoeld is. Wie afbreuk doet aan de gemeenschap, doet ook schade aan zichzelf. Die schade kan verschillende vormen aannemen. Paus Franciscus laat in zijn encycliek ‘Fratelli tutti’ zien hoe wij onszelf tekort doen, wanneer we niet alle mensen beschouwen als onze broeders en zusters.

De kracht om groot te denken en consequent te handelen krijgen wij van God, die onze menselijke verdeeldheid en tegenstellingen overstijgt.

 

Wat kan ons als locaties binnen C&F bij elkaar brengen?

Wat ons samen brengt zijn de herkenning van de ware honger naar geestelijk voedsel en een rechtvaardige wereld. Wij zijn één in onze inspiratie door de Vader, Zoon en Heilige Geest. Deze opdracht naar de buitenwereld maakt ons één.

Zijn wij ook een instrument dat bijdraagt aan het komen van het Koninkrijk van God? Ik denk aan de installatie-viering van mijzelf als pastoor op 11 juli 2021. Ook denk ik aan de Vormsel-vieringen op 29 mei in de Martelaren en 6 juni in de Urbanus. Ook denk ik aan onze Eerste Heilige Communie-vieringen van 2021 in de Martelaren, en dit jaar in de Urbanus.

In deze vieringen zien we een voorproefje van wat kerk-zijn, en het koninkrijk van God kunnen betekenen – als een open en gastvrij getuigenis van ons geloof.

 

Waar zijn we concreet mee bezig om in Verlangen Samen op Weg te gaan?

Ik noem u een zevental punten als voorbeeld.

 

  1. Er waren gespreksavonden over de Synode 2023 op alle locaties. Diaken Han Hartog schreef ons verslag voor het Bisdom. Ook 3 groepen jongeren hebben meegedaan. Dit is een aanzet voor de toekomst van C&F.

 

  1. Studiebijeenkomsten van het Breed Pastoraal Toekomst Beraad. Twaalf verkenners zijn gaan kijken naar het ‘land van belofte’. Dit leerproces, begeleid door Jaap van der Meij en Ari van Buuren, was verrijkend voor de deelnemers.

Dit najaar willen we voor C&F één of twee ‘eiland-dagen’ houden met 30 kernvrijwilligers uit alle locaties. In elk geval willen we zo veel mogelijk mensen betrekken bij dit zoeken naar de toekomst.

Een volgende stap is het houden van soortgelijke bijeenkomsten voor elke parochie afzonderlijk. Zo kan elke locatie een eigen traject vinden. Vanuit verschillende vertrekpunten gaan we op zoek naar een gemeenschappelijk doel.

 

  1. De ABG-gemeenschap is momenteel bezig met het Samen op Weg gaan van de gemeenschappen Anna-Bonifatius en Gerardus Majella naar: één nieuwe gemeenschap. Het Locatiebestuur neemt alle parochianen mee in dit proces door gezamenlijke vieringen en door gesprekken, die gevoerd worden met de groepen vrijwilligers.

Dit proces gaat nog veel verder! Het wordt op termijn een samen op weg-proces van 3 of 4 gemeenschappen naar 1 gemeenschap: AB-G, Martelaren en Diemen.

 

  1. Het Algemeen Bestuur van C&F is bezig met een meerjaren-Onderhoudsplan voor al onze kerkgebouwen. Dit alles heeft te maken met de toekomst van onze regio-parochiegemeenschap.

 

  1. Sinds afgelopen jaar hebben we slechts 3 betaalde pastorale krachten beschikbaar. Dat is te weinig voor onze grote regio-parochie. Diaken Han Hartog, pastor van Diemen, gaat bovendien 2023 met pensioen.

Daarom hebben we nòg meer vrijwilligers nodig om de pastores te kunnen ondersteunen.

Ik weet ook van de droom van sommigen om zoiets als een pastoraal Kerkopbouw-project op te starten…

 

  1. De Inter-Parochiële Caritas-Instelling is gevormd.

Dit orgaan is bedoeld om de noden van onze parochianen binnen C&F te kunnen helpen. Onze stads-diaken: Colm Dekker begeleidt deze groep.

Binnen ons Samenwerkingsverband zijn er twee diaconale projecten in de ABG-parochie: de Kiemkracht- en Hangmannen-projecten. Twee keer per week is er inloop-gelegenheid voor de bezoekers. Iedereen is welkom. Ik ben zelf direct betrokken bij deze twee projecten.

Zo maken we als Kerk elke week een verbinding met de samenleving.

 

  1. Bij deze diaconale projecten zie ik iets dat ook in de parochies meespeelt: onze diversiteit in leeftijd, cultuur en leefomstandigheden. Bij mijn installatie heb ik U verteld over mijn droom van een interculturele parochie. Ik hoop dat U mij en het bestuur wil helpen om zo’n interculturele parochie steeds een stapje dichterbij te brengen.

Met dit alles proberen we het koninkrijk van God gestalte te geven zowel binnen de parochie, als naar buiten, naar de samenleving en de wereld toe.

Voordracht Ari van Buuren

V E R B I N D I N G

  • 1

Waarom kunnen wij nu hier zijn? Ooit hebben 2 mensen zich met elkaar verbonden. Zonder zo’n verbinding zou niemand van ons hier aanwezig zijn.

Dit is geworteld in God. Psalm 139 zingt: “Gij, Eeuwige, hebt mij geweven in de schoot van mijn moeder.”

 

Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog: in januari 1945 ben ik geboren, in Streefkerk aan de Lek. Gedoopt ben ik in Benschop, het geboortedorp van mijn vader. In een roeibootje staken mijn ouders daarvoor stiekem met mij de rivier over. Dus werd ik illegaal verbonden met God.

Ternauwernood overleefde ik de hongerwinter.

  • 2

Ik groeide op in de ‘Biblebelt’, waar velen SGP stemmen. Herman de Man (1898-1946) publiceerde in 1925 zijn beroemde en in 1986 verfilmde streekroman ‘Het wassende water’.

Het gaat over de eeuwige strijd tegen het water in de Lopikerwaard. Ook toont het de reformatorische, bevindelijk-mystieke, maar tevens benauwende sfeer. Als kind wilde ik boer, maar later liever nog dominee worden. Mijn ouders waren zó blij met deze roeping…

  • 3

Toen sloeg ik, 8 jaar oud, met m’n fiets over de kop en kwam ik in Oudewater terecht in het katholieke ziekenhuis. Nonnen ruisten om mij heen, een priester bediende op zaal het H. Oliesel, er klonk gezang uit de kapel – ik dacht, dat ik in de hemel was…

 

Mijn ouders verhuisden van het platteland naar Den Haag. Het was erg wennen om agrarische dorpseenvoud te moeten verruilen voor het chique Haagse gymnasium, waar later onze prinsessen ook heen gingen.

Ik kwam los uit de Biblebelt. En dit nog meer, toen ik in Leiden mocht gaan studeren aan de nogal vrijzinnige theologische faculteit.

Eerste gevolg was, dat ik eigenlijk ging twijfelen aan alles. Waar voel je je spiritueel dan nog mee verbonden?

  • 4

Je kunt dan je eigen weg proberen te zoeken. Je kunt je ook laten vinden! Zoiets is in mijn leven gebeurd; later werd het mijn leefregel.

Het zijn wegen  naar bewust gekozen verbindingen.

 

Met professor Rasker maakten we spannende reizen achter het IJzeren Gordijn.

Over het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) gaf onze remonstrantse professor L.J. van Holk enthousiast college. Hij was er persoonlijk uitgenodigd. Verbinding met de Wereldkerk kwam in het vizier!

En onze hervormde hoogleraar H. Berkhof had contact met zijn katholieke collega Hemelsoet van het seminarie in Warmond. Deze leermeesters brachten ons als katholieke en protestantse theologie-studenten met elkaar in gesprek. Wij vormden ook een groepje studenten, die boven in een kraakpand Gregoriaans gingen zingen! En ik raakte bevriend met een Dominicaan, die ik vaak bezocht in het klooster te Zwolle.

Zo begon mijn weg richting katholieke kerk.

  • 5

Intussen werd ik eerst leraar godsdienst- en maatschappijleer, schoolpastor bij het Rijnlands Lyceum te Wassenaar. Op 1 oktober 1972 werd ik geordineerd als predikant. Het was een onvergetelijke, verbindende, oecumenische inzegening onder handoplegging door dominees èn priesters.

Vervolgens werkte ik 8 jaren als basispastor in Zoetermeer, en daarna 27 jaren in de gezondheidszorg: 11 jaren in de psychiatrie te Deventer, 3 jaren in ziekenhuis Bronovo te Den Haag en 13 jaren in het UMC-Utrecht.

 

Het waren bijzondere jaren om buiten de kerk als zorgpastor te werken.

In de psychiatrie schoolde ik mij bij tot psychotherapeut. De mooiste Vieringen ooit waren naar mijn beleving die in de Elisabethskapel te Deventer. De kracht van de katholieke rituelen beleefde en praktiseerde ik steeds meer.

In het UMC-Utrecht was ik hoofd van de Dienst Geestelijke Verzorging en leider van het project Multi-culturele Geestelijke Verzorging (McGV). We verbonden als pioniers moslim- en hindoe-collega’s aan onze Dienst: hen leerde ik steeds meer kennen als mede-zoekers naar God.

  • 6

Vanaf 2004 werkte ik weer voor de kerk, in de Martelaren.

En zo ontstonden alsmaar nieuwe Verbindingen! In een maatschappij, die meer en meer seculier, multi-cultureel èn multi-religieus is geworden.

Laten we waken voor verharding, wanhoop of isolement. Laten wij meer dan ooit de weg gaan naar het elkaar zegenen, zoals Jakob zei (Genesis 32,27): “Ik laat U, God, en jou, medemens, niet gaan tenzij U/jij mij zegent!”

  • 7

Kiezen we voor de zegen, het visioen, passie en compassie?!

Niet voor de zege of de wanhoop! Voor een inter-culturele parochie!

 

Laten wij als een Hildegard von Bingen ons verbinden met het vuur van de Heilige Geest en de Christus-Liefde, present in ieder van ons.

Voordracht Jaap van der Meij

Verbeelding

 

Vanmiddag staan we kort stil bij drie thema’s: Verlangen, Verbinding en Verbeelding.

Waar verlangen we naar? Waar verbinden we ons mee? Wat verbeelden wij ons? Misschien kan ik de laatste vraag beter omdraaien. Wat doet de verbeelding met ons?

Velen van U kennen de beroemde toespraak van Martin Luther King: “I have a dream”. Eén van de dingen waarvan hij droomde, was dat kinderen van blank en zwart samen naar school zouden gaan en met elkaar zouden spelen. Zestig jaren zijn verstreken sinds zijn toespraak. Wanneer ik kijk naar mijn eigen kinderen, is de droom van dominee King in Nederland uitgekomen. Wanneer ik kijk naar de kerken, naar de parochies in de grote steden, dan zijn we op de goede weg. Er is nog ruimte voor verbetering, voor meer integratie, maar de basis is gelegd.

Waar dromen wij van in deze tijd? Zijn het mooie dromen? Of soms ook angstig? We maken ons zorgen over de oorlog in Oekraïne en de dreigende escalatie. We hebben te maken met sterk gestegen prijzen. Kunnen we straks onze huizen nog verwarmen en eten koken? Waar halen we de moed vandaan om toch door te gaan? Die kracht halen we uit onze hoop en onze verbeelding. Want die hebben diepe wortels en kijken ver vooruit in de toekomst.

Het eerste waarin ik denk is het woord vrede. In onze kerkdiensten speelt het een belangrijke rol. We zingen “Eer aan God in den hoge en op aarde vrede voor de mensen”. Aan het einde worden we de wereld in gezonden met de woorden “Gaat nu alleen heen in vrede”. En daar tussen in hebben we de voorbeden en de vredeswens.

Het tweede waaraan ik denk is het woord rechtvaardigheid. Wij dromen van een rechtvaardige wereld. Van alle kanten krijgen we signalen dat onze wereld niet op een goede manier is ingericht. Zelf put ik veel inspiratie uit de encycliek van paus Franciscus die Fratelli tutti heet. Daarin schetst hij de contouren van een nieuwe rechtvaardige wereldorde. Ook buiten de kerk wordt zijn visie serieus genomen.

 

 

 

Het derde waarin ik denk is onze verantwoordelijkheid voor de schepping. Afgelopen zomer hadden we in Nederland grote droogte. Vorig jaar hadden we overstromingen. We dromen van een maatschappij waarin we in harmonie leven met de natuur. Sommigen van U zijn daar heel actief mee bezig en worden geïnspireerd door de encycliek Laudato sí.

Waarom worden deze encyclieken buiten de kerk serieus genomen? In de eerste plaats omdat ze zijn geschreven met kennis van zaken. Deskundige adviseurs hebben meegewerkt aan de tekst. Maar belangrijker nog is de onpartijdigheid van de schrijver. De kerk is geen belangenorganisatie, actiegroep of politieke partij. De kerk spreekt en handelt vanuit de inhoud van haar geloof. De paus spreekt vanuit zijn persoonlijke band met God. Tegenover God kun je niet liegen. Deze persoonlijke band met God brengt een betrouwbaarheid mee die andere groepen niet hebben. Dit is de tweede reden waarom de encyclieken serieus worden genomen buiten de kerk.

De geloofwaardigheid van ons kerkelijk spreken en handelen hangt nauw samen met onze religieuze inspiratie, met onze persoonlijke band met de Levende God. Wij laten ons leiden door het visioen dat God met deze wereld heeft. Dit visioen proberen wij op het spoor te komen en in praktijk te brengen. We kijken in de krant en we lezen in de Bijbel. Het gevaar bestaat dat we de krant over de Bijbel heen leggen en daardoor de Bijbel niet meer zien. Het is beter om de Bijbel boven op de krant te leggen.

Hoe kunnen wij onze religieuze inspiratie verbeelden? Wij leven in een beeld-cultuur? Hoe kunnen wij onze inspiratie uitdrukken in beelden? Misschien kunnen wij een voorbeeld nemen aan sommige iconen. Vroeger dacht ik: Die schilder heeft geen benul van perspectief. Later werd mij uitgelegd: De schilder heeft bewust het perspectief omgedraaid: Wij kijken niet naar God, God kijk naar ons en onze wereld. Wij worden uitgenodigd om onze blikrichting om te keren, om met de ogen van God naar onze wereld te kijken. Durven wij dit aan? Durven wij ons te laten leiden door de verbeelding van Gods visioen?

Ik hoop dat wij als gelovige mensen dit experiment aandurven. Komende zon-dag zal de viering dieper op dit thema ingaan. Wordt vervolgd.

 

 

4955665

Wisseling van de wacht

Wisseling van de wacht

Het is bijna niet voor te stellen dat er een tijd is geweest dat Ari van Buuren niet in de Martelaren van Gorcum aanwezig was.
Bijna 18 jaar drukt hij nu zijn stempel op liturgie, pastoraat, leerhuis en diaconie binnen onze parochie. Ver reikend is het contact met het Syrische vluchtelingenkamp in Beirut, “Bukra Ahla”; Voor de school daar hielden we met onze kinderen sponsorlopen.

Ari kwam binnen in oktober 2004 waar hij voorging in de uitvaartviering van zijn goede vriend Geert Vroom en daarna is hij nooit meer weggeweest. Zijn belangrijkste werk ging via de Pastoraatsgroep, waarvan hij eerst lid en sedert enkele jaren voorzitter was. Hij leidde ons door moeilijke tijden na het vertrek van Nico Essen, in de soms wat moeizame samenwerking met Coen van Loon en nu in goede coöperatie met de paters SVD.
We zijn Ari veel dank verschuldigd, want zonder hem zou onze gemeenschap er nu wel eens heel anders uitgezien kunnen hebben!

Maar aan alles komt een eind. De jaren gaan ook bij Ari tellen en hij wil, nu hij nog gezond is, een stapje terug doen, omdat er ook nog zoveel andere leuke en belangrijke dingen te doen zijn.
Dat wil niet zeggen dat u Ari nooit meer zult zien: hij blijft voorgaan in vieringen. doet enig pastoraal bezoekwerk en zal ook best nog wel eens een activiteit binnen onze gemeenschap organiseren, Maar niet meer zo prominent en op de voorgrond als tot nu toe.

Als Martelaren van Gorcumgemeenschap mogen we ons gelukkig prijzen dat we een opvolger voor Ari als voorzitter van de Pastoraatsgroep hebben gevonden in Jaap van der Meij, bij velen van u wel bekend. Jaap gaat al met enige regelmaat voor in onze Hofkerk en voelt zich, hoewel zijn “wortels” in de AnnaBon liggen, zeer betrokken bij onze gemeenschap.

Hieronder een korte “persoonsbeschrijving” van de gaande en komende man.

Ari van Buuren

Ari van Buuren (1945) is theoloog, psychotherapeut en intercultureel consulent. Hij werkte in het onderwijs, de kerk en de gezondheidszorg. Hij ervaarde, dat crisis of ziekte het begin van een spirituele reis kan betekenen. Bonhoeffer is een van zijn inspirators. In oktober 2004 ging hij voor het eerst voor in de Hofkerk – bij de uitvaart van Geert Vroom. Sindsdien werd hij voorganger en meelevend lid in de Martelaren van Gorcum. Na zijn emeritaat in 2010 als ziekenhuis-pastor in het UMC-Utrecht raakte hij nog meer betrokken bij de parochie: haar activiteiten, beleid, visie en toekomst. Hij wil het nu wat kalmer aan gaan doen. En: wellicht nog een boek schrijven over het gevecht van Jakob met de Engel (zie Genesis 32).

Jaap van der Meij

Jaap van der Meij (1953) studeerde eerst biologie. Later studeerde hij theologie aan de Katholieke Theologische Universiteit in Amsterdam. Hij studeerde 1985 af op een doctoraalscriptie over vernieuwing van de theologie na Auschwitz. Hij werkte als docent in de dekenale pastorale scholen in de bisdommen Haarlem en Rotterdam, aan de opleidingen van pastorale werkers in Hengelo en Amsterdam en als docent in de diaken-opleiding van De Tiltenberg. Ook begeleidde hij pastores en vrijwilligers op het gebied van de volwassenen-catechese. Hij was 6 jaar voorzitter van de Katholieke Raad voor Jodendom en als zodanig ook adviseur van de Nederlandse bisschoppen. Hij werkte als basispastor in Amstelveen, Bovenkerk en Buitenveldert. Na zijn pensionering werkt hij als adviseur van de pastores in Amsterdam Oost en Zuid-Oost.

Feestje

Natuurlijk laten we Ari van Buuren niet “zo maar” gaan. We nemen afscheid met een “feestje” dat op zondag, 25 september zal plaatsvinden. Het programma ziet er in grote lijnen als volgt uit:

Met een Themabijeenkomst op 25 september willen we het afscheid van Ari van Buuren als PG-voorzitter en het aantreden van Jaap van der Meij als PG-voorzitter markeren.
Daarbij gaat het ons vooral ook om de toekomst en de transitie van de Kerk. Kernbegrippen zijn Verlangen, Verbinding en Verbeelding.
We hopen, dat er vele eigen en andere parochianen komen. We willen komen tot een uitwisseling over een kerk op weg van onderhoud naar bloei, een kerk vol passie en compassie.

10:30 Eucharistie              pater Marianus Jehandut en Ari v. Buuren, mmv LWM
11:30 Koffiebeuk               aangeklede koffie, speech voorzitter locatie bestuur

12:30 Kapel                         inloop en broodje

13:00                                    Opening interactieve Themabijeenkomst door Tim Stok,                                                dagvoorzitter

Doorstart – VERLANGEN, VERBINDING & VERBEELDING

  • Marianus Jehandut           Waar verlangen we samen naar?
  • Catharina Bonsel               Muzikaal intermezzo
  • Ari van Buuren                   Verbinding – een estafette
  • Jaap van der Meij              Verbeelding – de toekomst is al begonnen

14:25 Afsluiting door Tim Stok

aanmelding bij: secretariaat@hofkerk.amsterdam; tel. 665 38 30
graag ook vermelden, of u een broodje mee eet

LaudatoSi-HOGEresolutie1-1-scaled-1

Periode van de Schepping

Periode van de Schepping

Laudato Si platform Clara en Franciscus

Ieder jaar wordt tussen 1 september en 4 oktober de
Periode van de Schepping gehouden.
In deze periode wordt in onze kerken extra aandacht
gevraagd voor de zorg voor de Schepping.
Het programma van Clara & Franciscus vindt u in onderstaande flyer
Hoe-Duur-Was-de-Suiker-1-810x456

Hoe duur was de suiker

De komende twee weken is er een belangrijke expositie in de EBG-gemeenschap in samenhang met de geschiedenis van Kerken en Slavernij.

 

images

Twee activiteiten Plein van Siena

Maria Magdalena

Van 25 juni tot 9 januari 2022 brengt Museum Catharijneconvent in Utrecht een tentoonstelling over Maria Magdalena, die ook in de Dominicaanse traditie geldt als de eerste prediker.

Voorafgaand aan het bezoek aan het Catharijneconvent organiseert Plein van Siena een bijeenkomst over Maria Magdalena. Wie is deze vrouw die al eeuwenlang blijft inspireren? Wie is zij voor ons? Ontmoet daarna de veelzijdige Maria Magdalena van kroongetuige tot zondares tot feminist in oude bronnen, in klassieke en hedendaagse beeldende kunst en populaire cultuur in het Museum Catharijneconvent.

 

Begeleiding: Marieke Maes

Wanneer: zaterdag 25 september 15:00 in Plein van Siena, Rijnstraat 109. Kosten € 9,-.

Zaterdag 2 oktober bezoek aan Catharijneconvent. Verzamelen 15:00 Lange Nieuwstraat 38, 3512 PH Utrecht. Kosten: € 3,- toeslag met museumkaart of € 17,-. Meer info: www.pleinvansiena.nl. Opgeven: info@pleinvansiena.nl.

Het Hoogste Lied

Het Hooglied: in de loop van eeuwen is er geen boek in de Schrift waarover zoveel is geschreven. De kerkvader Origines schreef er in de derde eeuw maar liefst tien boeken over. En later Hadewych, Johannes van het Kruis, Hugo Claus, Judith Herzberg. Hoe zou dat komen?

In twee avonden gaan we het Hooglied verkennen. Lezen in de tekst en proberen te ontdekken waarom dat bijbelboek steeds zoveel mensen aan het denken en schrijven heeft gezet. Is het omdat het eigenlijk gaat over de liefde van God voor zijn mensen? Of gaat het over het wonder van de liefde tussen mensen die het ‘hoogste lied’ zingen? Of is het iets anders? Waarom heeft dat boek eigenlijk een plaats gekregen in de Bijbel?

We lezen uit het Hooglied aan de hand van de vertaling van Gerard Swüste in   “Uit het leven gegrepen, Salomo’s Spreuken, Prediker en Hooglied” vertaald en toegelicht, Skandalon 2020.

Begeleiding: Gerard Swüste
Wanneer: wo 10 en 17 nov
Tijd: 19:30
Kosten: € 9,-

Opgeven: info@pleinvansiena.nl.

sv

Stolperstein voor de laatste voorzanger van de Joodse Indische Buurt

Iedereen kent wel de Stolpersteine (Struikelstenen) die her en der in Amsterdam in het plaveisel geplaatst zijn. Het zijn er inmiddels wel duizenden. Elke steen gedenkt een slachtoffer van de Holocaust.

Op 1 september worden er een 4 stenen geplaatst vóór het pand Linnaeuskade 33 voor de familie Verdoner. Samuel Verdoner was de laatste gazzen (voorzanger) van de Indische Buurt. 

Iedereen is van harte welkom om om 11 uur de plaatsing van de vier stenen bij te wonen.

U ziet hier hierboven de enig bekende afbeelding van Samuel Verdoner, de laatste gazzen van de Indische Buurt. De Joodse vereniging Rechouwous, die een eigen synagoge in de buurt had, was tot in het jaar 1940 actief. Op woensdag 1 september 2021 wordt om 11 uur een viertal Stolpersteine geplaatst ter herdenking aan deze voorganger, zijn vrouw en hun twee dochtertjes,
Samuel Verdoner ging in zijn middelbare schooltijd in Betondorp naar het Nederlandsch Israëlietisch Seminarium in de Rapenburgerstraat, en studeerde in 1931 af als godsdienstonderwijzer en besnijder. Al eerder was Samuel actief geworden bij de synagoge van de Joodse vereniging Nachaliël, die in het verenigingsgebouw op de Brink in Betondorp samenkwam. Samuel bleek een mooie stem te hebben en toen in 1934 de gazzen, de voorzanger, van de synagoge in de Indische Buurt, een baan aangeboden kreeg in Maastricht, werd Samuel benoemd als voorganger en godsdienstleider bij Rechouwous, de Joodse vereniging voor de Indische Buurt. De synagoge, die eerder in de Molukkenstraat zat, was in die periode op diverse locaties op de Insulindeweg te vinden, en het laatste in een voormalige melkwinkel aan het eind van de Javastraat, in de buurt van het Flevopark.
De synagoge van de Indische Buurt had in de jaren richting de oorlog geen bloeiend bestaan meer. Er was veel concurrentie van de grote synagoge op de Linnaeusstraat, de crisis zorgde ervoor dat velen hun lidmaatschap noodgedwongen moesten opzeggen, en de ontwikkelingen in nationaal socialistisch Duitsland werden steeds beangstigender. Toch besloot de Joodse vereniging voor de Indische Buurt in 1940 een nieuw initiatief te beginnen om maar zoveel mogelijk afgevallen Joodse bewoners van de Indische Buurt terug te winnen voor het geloof. Er werd zelfs een nieuwe uitgave van het tijdschrift Rechouwous – dat eerder tijdelijk in de jaren twintig verschenen was – gepubliceerd, die voor zover bekend in januari t.m. april 1940 verschenen. Ook in augustus 1940 is nog eenmaal sprake van een nieuw bekeringsinitiatief richting de voormalig Joodse bewoners van de buurt. Daarna zwijgen de bronnen.
Samuel Verdoner, zijn vrouw Marie Verdoner-Wagenaar en dochtertjes Nannie Carry en Carry Josephina werden in 1944 in Auschwitz vermoord. Ter herdenking zullen op woensdag 1 september 2021 bij hun laatste adres op Linnaeuskade 33 om 11 uur vier Stolpersteine worden geplaatst. Tevens zal dan het eerste exemplaar van een klein boekje ter herinnering aan deze laatste gazzen van de Indische Buurt worden uitgereikt. U wordt van harte uitgenodigd hierbij aanwezig te zijn. Dat wordt dat zeer gewaardeerd. Het is belangrijk dat wij nooit vergeten wat hier tachtig jaar geleden gebeurd is, toen bijna al onze Joodse buurtgenoten in Amsterdam Oost door de nationaal socialisten werden meegevoerd en vermoord.
Het leggen van onderstaande Stolpersteine is een uitvloeisel van een crowdfundingsactie in de Indische Buurt.
Rogier Schravendeel
Franciscus-en-Clara-ontmoeten-elkaar-in-San-Damiano

Breed Pastoraal Toekomst Beraad Clara & Franciscus

communiqué 25 juni 2021

De installatie van pastor Marianus tot pastoor op zondag 11 juli in de Martelaren is een mijlpaal voor het Samenwerkingsverband Clara &Franciscus.
Sinds kort is er het Breed Pastoraal Toekomst Beraad om pastoor Marianus pastoraal te ondersteunen in het proces om te komen tot een missionaire en interculturele parochie Clara & Franciscus. Er is zes maal per jaar een overleg-dag. De eerste bijeenkomst was op vrijdag 25 juni 2021.

De gehele groep bestaat uit 12 pastores en leken (meerdere personen per locatie). De begeleiders zijn Jaap van der Meij en Ari van Buuren. Het Pastoraal Toekomst Beraad heeft nauw contact met het Bestuur van het Samenwerkingsverband.

Op vrijdag 25 juni bespraken wij thema’s als de encycliek “Fratelli Tutti”, “Interculturele Parochie”, “Werving en begeleiding vrijwilligers” en “Persoonlijke ervaringen bij het opstellen en uitspreken van de homilie”. Het Toekomst Beraad pakt de draad op van de werkgroep “Ga en vernieuw mijn huis.” Door Corona heeft deze werkgroep een poos stil gelegen.

Komende jaren horen wij graag van u als parochiaan ideeën en voorstellen hoe het Toekomst Beraad pastoor Marianus zou kunnen ondersteunen. U kunt dit kenbaar maken via email:
toekomstberaad.clarafranciscus@gmail.com

Wij houden u op de hoogte.

(Victor Budke)

2021-Pasen-kiemkracht-zr-Lili-fotograaf-5aangepast-1024x555

Project Kiemkracht

Kiemkracht is een initiatief van de Zusters SSpS die in de Anna Bon wonen. Samen met de paters SVD zijn zij een diaconaal missionair project gestart onder de naam Kiemkracht.

 

Op 18 mei heeft het Kiemkrachtteam voor haar vrienden en bezoekers pakketten klaargemaakt. Deze pakketten waren o.a. ook bestemd voor de bezoekers van het Hangmannen-project van de Gerardus Majella.

 

Hieronder een film van de dag, waarop de pakketten werden samengesteld en uitgereikt.

 

 

Vieringen

Zondag
10:30 uur: Liturgieviering. Dit kan afwisselend een eucharistie- of een woord en communieviering zijn. Zie hiervoor het liturgierooster,waar u ook nadere informatie vindt over de voorganger en het dienstdoende koor.

Contact

Parochie H.H. Martelaren van Gorcum
Linnaeushof 94
1098KT Amsterdam
Bereikbaar via voicemail op 020-6653830
E-mailadres:  secretariaat@hofkerk.amsterdam

 

U kunt ook het contactformulier gebruiken.